snerta

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsnɛr̥ta/

  Rhymes: -ɛr̥ta

Verb

snerta (weak verb, third-person singular past indicative snerti, supine snert)

1. to touch [with accusative]

   Synonym: koma við

   Ég vaknaði þegar hún snerti öxlina mína.

   I woke up when she touched my shoulder.

2. to regard, to concern, to affect

   Synonym: varða

   Hvað þetta atvik snertir höfum við ákveðið að reka þig ekki.

   As regarding this incident we have decided not to expel you.

Conjugation

snerta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að snerta
supine (sagnbót)		snert
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		snertandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég snerti	við snertum	present (nútíð)	ég snerti	við snertum
	þú snertir	þið snertið		þú snertir	þið snertið
	hann, hún, það snertir	þeir, þær, þau snerta		hann, hún, það snerti	þeir, þær, þau snerti
past (þátíð)	ég snerti	við snertum	past (þátíð)	ég snerti	við snertum
	þú snertir	þið snertuð		þú snertir	þið snertuð
	hann, hún, það snerti	þeir, þær, þau snertu		hann, hún, það snerti	þeir, þær, þau snertu
imperative (boðháttur)	snert (þú)	snertið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	snertu	snertiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

snertast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að snertast
supine (sagnbót)		snerst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		snertandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég snertist	við snertumst	present (nútíð)	ég snertist	við snertumst
	þú snertist	þið snertist		þú snertist	þið snertist
	hann, hún, það snertist	þeir, þær, þau snertast		hann, hún, það snertist	þeir, þær, þau snertist
past (þátíð)	ég snertist	við snertumst	past (þátíð)	ég snertist	við snertumst
	þú snertist	þið snertust		þú snertist	þið snertust
	hann, hún, það snertist	þeir, þær, þau snertust		hann, hún, það snertist	þeir, þær, þau snertust
imperative (boðháttur)	snerst (þú)	snertist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	snerstu	snertisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

snertur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snertur	snert	snert		snertir	snertar	snert
accusative (þolfall)	snertan	snerta	snert		snerta	snertar	snert
dative (þágufall)	snertum	snertri	snertu		snertum	snertum	snertum
genitive (eignarfall)	snerts	snertrar	snerts		snertra	snertra	snertra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snerti	snerta	snerta		snertu	snertu	snertu
accusative (þolfall)	snerta	snertu	snerta		snertu	snertu	snertu
dative (þágufall)	snerta	snertu	snerta		snertu	snertu	snertu
genitive (eignarfall)	snerta	snertu	snerta		snertu	snertu	snertu

Derived terms

• snerta á
• snerta streng í brjósti
• snertur

Verb

snerta (strong verb, third-person singular past indicative snart, third-person plural past indicative snurtu, supine snortið)

1. (emotionally) to touch, to stir, to move [with accusative]

   Dauði hennar snart mig djúpt.

   Her death moved me deeply.

Conjugation

snerta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að snerta
supine (sagnbót)		snortið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		snertandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég snert	við snertum	present (nútíð)	ég snerti	við snertum
	þú snertur	þið snertið		þú snertir	þið snertið
	hann, hún, það snertur	þeir, þær, þau snerta		hann, hún, það snerti	þeir, þær, þau snerti
past (þátíð)	ég snart	við snurtum	past (þátíð)	ég snyrti	við snyrtum
	þú snarst	þið snurtuð		þú snyrtir	þið snyrtuð
	hann, hún, það snart	þeir, þær, þau snurtu		hann, hún, það snyrti	þeir, þær, þau snyrtu
imperative (boðháttur)	snert (þú)	snertið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	snertu	snertiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

snortinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snortinn	snortin	snortið		snortnir	snortnar	snortin
accusative (þolfall)	snortinn	snortna	snortið		snortna	snortnar	snortin
dative (þágufall)	snortnum	snortinni	snortnu		snortnum	snortnum	snortnum
genitive (eignarfall)	snortins	snortinnar	snortins		snortinna	snortinna	snortinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snortni	snortna	snortna		snortnu	snortnu	snortnu
accusative (þolfall)	snortna	snortnu	snortna		snortnu	snortnu	snortnu
dative (þágufall)	snortna	snortnu	snortna		snortnu	snortnu	snortnu
genitive (eignarfall)	snortna	snortnu	snortna		snortnu	snortnu	snortnu

Synonyms

• (move emotionally): hræra

Derived terms

• snortinn