skynja
Appearance
Icelandic
[edit]Etymology
[edit]From Old Norse skynja, from skyn (“sense, perception, understanding”).
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]skynja (weak verb, third-person singular past indicative skynjaði, supine skynjað)
- to sense, to perceive [with accusative]
- Synonym: finna
- to understand, to comprehend [with accusative]
- Synonym: skilja
Conjugation
[edit]skynja — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að skynja | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
skynjað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skynjandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég skynja | við skynjum | present (nútíð) |
ég skynji | við skynjum |
þú skynjar | þið skynjið | þú skynjir | þið skynjið | ||
hann, hún, það skynjar | þeir, þær, þau skynja | hann, hún, það skynji | þeir, þær, þau skynji | ||
past (þátíð) |
ég skynjaði | við skynjuðum | past (þátíð) |
ég skynjaði | við skynjuðum |
þú skynjaðir | þið skynjuðuð | þú skynjaðir | þið skynjuðuð | ||
hann, hún, það skynjaði | þeir, þær, þau skynjuðu | hann, hún, það skynjaði | þeir, þær, þau skynjuðu | ||
imperative (boðháttur) |
skynja (þú) | skynjið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
skynjaðu | skynjiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að skynjast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
skynjast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skynjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég skynjast | við skynjumst | present (nútíð) |
ég skynjist | við skynjumst |
þú skynjast | þið skynjist | þú skynjist | þið skynjist | ||
hann, hún, það skynjast | þeir, þær, þau skynjast | hann, hún, það skynjist | þeir, þær, þau skynjist | ||
past (þátíð) |
ég skynjaðist | við skynjuðumst | past (þátíð) |
ég skynjaðist | við skynjuðumst |
þú skynjaðist | þið skynjuðust | þú skynjaðist | þið skynjuðust | ||
hann, hún, það skynjaðist | þeir, þær, þau skynjuðust | hann, hún, það skynjaðist | þeir, þær, þau skynjuðust | ||
imperative (boðháttur) |
skynjast (þú) | skynjist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
skynjastu | skynjisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
skynjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
skynjaður | skynjuð | skynjað | skynjaðir | skynjaðar | skynjuð | |
accusative (þolfall) |
skynjaðan | skynjaða | skynjað | skynjaða | skynjaðar | skynjuð | |
dative (þágufall) |
skynjuðum | skynjaðri | skynjuðu | skynjuðum | skynjuðum | skynjuðum | |
genitive (eignarfall) |
skynjaðs | skynjaðrar | skynjaðs | skynjaðra | skynjaðra | skynjaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
skynjaði | skynjaða | skynjaða | skynjuðu | skynjuðu | skynjuðu | |
accusative (þolfall) |
skynjaða | skynjuðu | skynjaða | skynjuðu | skynjuðu | skynjuðu | |
dative (þágufall) |
skynjaða | skynjuðu | skynjaða | skynjuðu | skynjuðu | skynjuðu | |
genitive (eignarfall) |
skynjaða | skynjuðu | skynjaða | skynjuðu | skynjuðu | skynjuðu |
Related terms
[edit]- skyn (“intelligence, understanding; sense, perception, awareness”)
- skynjun (“perception”)
- skynsemi (“sense, reason”)
- skynugur (“bright, clever, sensible”)
- skynvilla (“hallucination”)
Old Norse
[edit]Etymology
[edit](This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Verb
[edit]skynja
Descendants
[edit]- Icelandic: skynja
- Faroese: skyna
- Norwegian Nynorsk: skjøna, skyna
- Old Swedish: skynia
- Swedish: skönja
- Old Danish: skyniæ
References
[edit]- “skynja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press