skarcić

Polish

Etymology

From s- +‎ karcić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskar.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -art͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: skar‧cić

Verb

skarcić pf (imperfective karcić)

1. (transitive) to scold, to rebuke, to reprimand

   Synonyms: zganić, złajać, zestrofować, zbesztać, zrugać, upomnieć, napomnieć

2. (reflexive with się) to chide oneself, to scold oneself, to rebuke oneself, to reprimand oneself, to castigate oneself

Conjugation

Conjugation of skarcić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		skarcić
future tense	1st	skarcę			skarcimy
	2nd	skarcisz			skarcicie
	3rd	skarci			skarcą
	impersonal	skarci się
past tense	1st	skarciłem, -(e)m skarcił	skarciłam, -(e)m skarciła	skarciłom, -(e)m skarciło	skarciliśmy, -(e)śmy skarcili	skarciłyśmy, -(e)śmy skarciły
	2nd	skarciłeś, -(e)ś skarcił	skarciłaś, -(e)ś skarciła	skarciłoś, -(e)ś skarciło	skarciliście, -(e)ście skarcili	skarciłyście, -(e)ście skarciły
	3rd	skarcił	skarciła	skarciło	skarcili	skarciły
	impersonal	skarcono
conditional	1st	skarciłbym, bym skarcił	skarciłabym, bym skarciła	skarciłobym, bym skarciło	skarcilibyśmy, byśmy skarcili	skarciłybyśmy, byśmy skarciły
	2nd	skarciłbyś, byś skarcił	skarciłabyś, byś skarciła	skarciłobyś, byś skarciło	skarcilibyście, byście skarcili	skarciłybyście, byście skarciły
	3rd	skarciłby, by skarcił	skarciłaby, by skarciła	skarciłoby, by skarciło	skarciliby, by skarcili	skarciłyby, by skarciły
	impersonal	skarcono by
imperative	1st	niech skarcę			skarćmy
	2nd	skarć			skarćcie
	3rd	niech skarci			niech skarcą
passive adjectival participle		skarcony	skarcona	skarcone	skarceni	skarcone
anterior adverbial participle		skarciwszy
verbal noun		skarcenie

Further reading

• skarcić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skarcić in Polish dictionaries at PWN