skalla

See also: skälla

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskatla/

  Rhymes: -atla

Verb

skalla (weak verb, third-person singular past indicative skallaði, supine skallað)

1. to headbutt, butt
2. (soccer) to head (the ball)

   Framherjinn skallaði boltann í netið.

   The striker headed the ball into the net.

Conjugation

skalla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skalla
supine (sagnbót)		skallað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skallandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skalla	við sköllum	present (nútíð)	ég skalli	við sköllum
	þú skallar	þið skallið		þú skallir	þið skallið
	hann, hún, það skallar	þeir, þær, þau skalla		hann, hún, það skalli	þeir, þær, þau skalli
past (þátíð)	ég skallaði	við skölluðum	past (þátíð)	ég skallaði	við skölluðum
	þú skallaðir	þið skölluðuð		þú skallaðir	þið skölluðuð
	hann, hún, það skallaði	þeir, þær, þau skölluðu		hann, hún, það skallaði	þeir, þær, þau skölluðu
imperative (boðháttur)	skalla (þú)	skallið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skallaðu	skalliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skallast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skallast
supine (sagnbót)		skallast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skallandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skallast	við sköllumst	present (nútíð)	ég skallist	við sköllumst
	þú skallast	þið skallist		þú skallist	þið skallist
	hann, hún, það skallast	þeir, þær, þau skallast		hann, hún, það skallist	þeir, þær, þau skallist
past (þátíð)	ég skallaðist	við skölluðumst	past (þátíð)	ég skallaðist	við skölluðumst
	þú skallaðist	þið skölluðust		þú skallaðist	þið skölluðust
	hann, hún, það skallaðist	þeir, þær, þau skölluðust		hann, hún, það skallaðist	þeir, þær, þau skölluðust
imperative (boðháttur)	skallast (þú)	skallist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skallastu	skallisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skallaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skallaður	skölluð	skallað		skallaðir	skallaðar	skölluð
accusative (þolfall)	skallaðan	skallaða	skallað		skallaða	skallaðar	skölluð
dative (þágufall)	skölluðum	skallaðri	skölluðu		skölluðum	skölluðum	skölluðum
genitive (eignarfall)	skallaðs	skallaðrar	skallaðs		skallaðra	skallaðra	skallaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skallaði	skallaða	skallaða		skölluðu	skölluðu	skölluðu
accusative (þolfall)	skallaða	skölluðu	skallaða		skölluðu	skölluðu	skölluðu
dative (þágufall)	skallaða	skölluðu	skallaða		skölluðu	skölluðu	skölluðu
genitive (eignarfall)	skallaða	skölluðu	skallaða		skölluðu	skölluðu	skölluðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• skallene

Noun

skalla n

1. definite plural of skall

Swedish

Etymology 1

By surface analysis, skall +‎ -a. Compare Dutch and German schallen. First attested in 1682. Doublet of skallra.

Verb

skalla (present skallar, preterite skallade, supine skallat, imperative skalla)

1. blast, ring out, resound (of sounds)

Conjugation

Conjugation of skalla (weak)

	active		passive
infinitive	skalla		skallas
supine	skallat		skallats
imperative	skalla		—
imper. plural1	skallen		—
	present	past	present	past
indicative	skallar	skallade	skallas	skallades
ind. plural1	skalla	skallade	skallas	skallades
subjunctive2	skalle	skallade	skalles	skallades
present participle		skallande
past participle		skallad

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Etymology 2

From skalle +‎ -a. First attested in 1913.

Verb

skalla (present skallar, preterite skallade, supine skallat, imperative skalla)

1. headbutt

Conjugation

Conjugation of skalla (weak)

	active		passive
infinitive	skalla		skallas
supine	skallat		skallats
imperative	skalla		—
imper. plural1	skallen		—
	present	past	present	past
indicative	skallar	skallade	skallas	skallades
ind. plural1	skalla	skallade	skallas	skallades
subjunctive2	skalle	skallade	skalles	skallades
present participle		skallande
past participle		skallad

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Further reading

• skalla in Svenska Akademiens ordböcker

Anagrams

• kallas