sinor

See also: Sinor

Latin

Verb

sinor

1. first-person singular present passive indicative of sinō

Serbo-Croatian

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish سنور (sinor).

Pronunciation

• IPA^(key): /sǐnor/
• Hyphenation: si‧nor

Noun

sìnor m (Cyrillic spelling сѝнор)

1. (archaic) border, limit

   Synonyms: ȉvica, mèđa, grànica

Declension

Declension of sinor

	singular	plural
nominative	sìnor	sinòri
genitive	sinòra	sinórā
dative	sinòru	sinòrima
accusative	sìnor	sinòre
vocative	sinòre	sinòri
locative	sinòru	sinòrima
instrumental	sinòrom	sinòrima

Derived terms

• sinòriti

Related terms

• sinòrdžija