samengaan

Dutch

Etymology

From samen (“together”) +‎ gaan (“to go”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

samengaan

1. to fit together, to match

   Synonym: matchen

2. to fuse

   Synonym: fuseren

Conjugation

Conjugation of samengaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive	samengaan
past singular	ging samen
past participle	samengegaan
infinitive	samengaan
gerund	samengaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	ga samen	ging samen	samenga	samenging
2nd person sing. (jij)	gaat samen, ga samen2	ging samen	samengaat	samenging
2nd person sing. (u)	gaat samen	ging samen	samengaat	samenging
2nd person sing. (gij)	gaat samen	gingt samen	samengaat	samengingt
3rd person singular	gaat samen	ging samen	samengaat	samenging
plural	gaan samen	gingen samen	samengaan	samengingen
subjunctive sing.1	ga samen	ginge samen	samenga	samenginge
subjunctive plur.1	gaan samen	gingen samen	samengaan	samengingen
imperative sing.	ga samen
imperative plur.1	gaat samen
participles	samengaand	samengegaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.