fuseren

Dutch

Etymology

Borrowed from French fuser.

Pronunciation

• IPA^(key): /fyˈzeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

fuseren

1. (intransitive) to fuse, to merge

   Synonyms: fusioneren (Belgium), samenvoegen

Conjugation

Conjugation of fuseren (weak)
infinitive	fuseren
past singular	fuseerde
past participle	gefuseerd
infinitive	fuseren
gerund	fuseren n
	present tense	past tense
1st person singular	fuseer	fuseerde
2nd person sing. (jij)	fuseert, fuseer2	fuseerde
2nd person sing. (u)	fuseert	fuseerde
2nd person sing. (gij)	fuseert	fuseerde
3rd person singular	fuseert	fuseerde
plural	fuseren	fuseerden
subjunctive sing.1	fusere	fuseerde
subjunctive plur.1	fuseren	fuseerden
imperative sing.	fuseer
imperative plur.1	fuseert
participles	fuserend	gefuseerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• fusie
• fusioneren