Jump to content

słuć

From Wiktionary, the free dictionary

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *slùti.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /sɫut͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /sɫut͡ɕ/

Verb

[edit]

słuć impf

  1. to be called
    Synonyms: słunąć, słynąć, zwać się
    • 1930 [c. 1455], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[1], 22, 14:
      Nazwal to myasto bog wydzenya, przeto yze [ge] to myasto slowye (dicitur): na tey gorze pan bog wydzy
      [Nazwał to miasto Bog widzenia, przeto iże [je] to miasto słowie (dicitur): na tej gorze Pan Bog widzi]
  2. to call, to name
    Synonyms: dziejać, mienić, nazywać, zwać
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[2], page 204:
      Dzyen ten troyakyem ymyąnyem vezvan. Napyrwe y myenya epyfanya.., vtore zową *teophonya..., trzeczye slowo bethffanya po greczkv od tego, czo szye stalo na svaczbye
      [Dzień ten trojakiem imieniem wezwan. Napirwe ji mienią Epifanija..., wtore zową Teofanija..., trzecie słową Betfanija po grecku od tego, co sie stało na swadźbie]
  3. to mean (to convey a meaning)
    Synonyms: ważyć, znamionawać
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[3], page 407:
      Dal ym sve pyenyądze, kazdemv mna, ktorez yest greczkye slovo..., to slovye ymyą
      [Dał im swe pieniądze, każdemu mnę, ktoreż jest greckie słowo..., to słowie imię]
[edit]
adjectives
nouns
verbs

Further reading

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “słuć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN