ruilen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrœy̯.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: rui‧len
• Rhymes: -œy̯lən

Etymology 1

From earlier ruylen, roylen, roelen, reulen, of uncertain origin. Compare West Frisian roalje, ruilje, German Low German reilen, rülen.

Verb

ruilen

1. (transitive) to swap, to exchange

   Ik wil mijn sandwich ruilen voor jouw appeltaart. ― I want to swap my sandwich for your apple pie.

   Kunnen we van auto ruilen voor een dag? ― Can we exchange cars for a day?

2. (transitive, intransitive) to trade, to barter

   In oude culturen ruilden mensen vaak goederen in plaats van geld te gebruiken. ― In ancient cultures, people often traded goods instead of using money.

   Ze ruilt haar handgemaakte sieraden voor voedsel en kleding. ― She barters her handmade jewelry for food and clothes.

   Kinderen ruilen vaak speelgoed met elkaar. ― Children often trade toys with each other.

Conjugation

Conjugation of ruilen (weak)
infinitive	ruilen
past singular	ruilde
past participle	geruild
infinitive	ruilen
gerund	ruilen n
	present tense	past tense
1st person singular	ruil	ruilde
2nd person sing. (jij)	ruilt, ruil2	ruilde
2nd person sing. (u)	ruilt	ruilde
2nd person sing. (gij)	ruilt	ruilde
3rd person singular	ruilt	ruilde
plural	ruilen	ruilden
subjunctive sing.1	ruile	ruilde
subjunctive plur.1	ruilen	ruilden
imperative sing.	ruil
imperative plur.1	ruilt
participles	ruilend	geruild
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• (to exchange): verwisselen

Derived terms

• ruil
• ruilhandel
• ruilhart
• ruilkaart
• ruillong
• ruilmiddel
• ruilwaarde
• verruilen

Descendants

• Afrikaans: ruil
• Negerhollands: ruil, reil

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

ruilen

1. plural of ruil