Jump to content

ruh

From Wiktionary, the free dictionary
See also: Ruh, rüh, and ruħ

Azerbaijani

[edit]
Other scripts
Cyrillic руһ
Abjad

Etymology

[edit]

From Old Anatolian Turkish رُوحْ (rūh), from Arabic رُوح (rūḥ).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ruh/
  • Audio:(file)

Noun

[edit]

ruh (definite accusative ruhu, plural ruhlar)

  1. spirit
  2. mind
  3. ghost

Declension

[edit]
    Declension of ruh
singular plural
nominative ruh
ruhlar
definite accusative ruhu
ruhları
dative ruha
ruhlara
locative ruhda
ruhlarda
ablative ruhdan
ruhlardan
definite genitive ruhun
ruhların
    Possessive forms of ruh
nominative
singular plural
mənim (my) ruhum ruhlarım
sənin (your) ruhun ruhların
onun (his/her/its) ruhu ruhları
bizim (our) ruhumuz ruhlarımız
sizin (your) ruhunuz ruhlarınız
onların (their) ruhu or ruhları ruhları
accusative
singular plural
mənim (my) ruhumu ruhlarımı
sənin (your) ruhunu ruhlarını
onun (his/her/its) ruhunu ruhlarını
bizim (our) ruhumuzu ruhlarımızı
sizin (your) ruhunuzu ruhlarınızı
onların (their) ruhunu or ruhlarını ruhlarını
dative
singular plural
mənim (my) ruhuma ruhlarıma
sənin (your) ruhuna ruhlarına
onun (his/her/its) ruhuna ruhlarına
bizim (our) ruhumuza ruhlarımıza
sizin (your) ruhunuza ruhlarınıza
onların (their) ruhuna or ruhlarına ruhlarına
locative
singular plural
mənim (my) ruhumda ruhlarımda
sənin (your) ruhunda ruhlarında
onun (his/her/its) ruhunda ruhlarında
bizim (our) ruhumuzda ruhlarımızda
sizin (your) ruhunuzda ruhlarınızda
onların (their) ruhunda or ruhlarında ruhlarında
ablative
singular plural
mənim (my) ruhumdan ruhlarımdan
sənin (your) ruhundan ruhlarından
onun (his/her/its) ruhundan ruhlarından
bizim (our) ruhumuzdan ruhlarımızdan
sizin (your) ruhunuzdan ruhlarınızdan
onların (their) ruhundan or ruhlarından ruhlarından
genitive
singular plural
mənim (my) ruhumun ruhlarımın
sənin (your) ruhunun ruhlarının
onun (his/her/its) ruhunun ruhlarının
bizim (our) ruhumuzun ruhlarımızın
sizin (your) ruhunuzun ruhlarınızın
onların (their) ruhunun or ruhlarının ruhlarının

Derived terms

[edit]
[edit]

Crimean Tatar

[edit]

Etymology

[edit]

From Arabic رُوح (rūḥ).

Noun

[edit]

ruh

  1. soul
  2. (chess) rook
    Synonyms: tura, qale

Declension

[edit]
Declension of ruh
singular plural
nominative ruh ruhlar
genitive ruhnıñ ruhlarnıñ
dative ruhqa ruhlarğa
accusative ruhnı ruhlarnı
locative ruhta ruhlarda
ablative ruhtan ruhlardan

Derived terms

[edit]

References

[edit]

Gagauz

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Anatolian Turkish رُوحْ (rūh), from Arabic رُوح (rūḥ). Compare Turkish ruh, Azerbaijani ruh. Unrelated to duh (spirit), which is a borrowing from Russian.

Etymology

[edit]

Noun

[edit]

ruh (definite accusative ruhu, plural ruhlar)

  1. spirit (spiritual material)
    Synonym: duh
  2. soul (an individual spirit)
  3. mind
  4. (philosophy, religion) geist, spirit, soul, ghost (spiritual source)
    Ayoz Ruh
    the Holy Spirit

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]

Further reading

[edit]
  • Kopuşçu M. İ. , Todorova S. A. , Kiräkova T.İ., editors (2019), Gagauzça-rusça sözlük: klaslar 5-12, Komrat: Gagauziya M.V. Maruneviç adına Bilim-Aaraştırma merkezi, →ISBN, page 135
  • Mavrodi M. F., editor (2019), Gagauzça-rusça sözlük: klaslar 1-4, Komrat: Gagauziya M.V. Maruneviç adına Bilim-Aaraştırma merkezi, →ISBN, page 66

Indonesian

[edit]

Etymology

[edit]

From Arabic رُوح (rūḥ, soul).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [ˈrʊh]
  • Hyphenation: roh

Noun

[edit]

ruh

  1. (nonstandard) Alternative spelling of roh (spirit, soul, life)

Mizo

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Kuki-Chin *ruʔ, from Proto-Sino-Tibetan *rus.

Noun

[edit]

ruh

  1. bone

Adjective

[edit]

ruh

  1. hard
  2. boney

References

[edit]
  • Matisoff, James A., Handbook of Proto-Tibeto-Burman, University of California Press.

Old English

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Germanic *rūhwaz. Cognate with Middle Low German rūch, Middle Dutch ruuch, ru, rou (Dutch ruig, ruw, rouw), Old High German rūh (German rau).

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

rūh

  1. rough, hairy
    • Min broðer ys ruh and ic eom smeðemy brother is hairy and I am smooth. (Genesis)

Declension

[edit]

with stem rūg-:

with stem rūw-:

Descendants

[edit]
  • Middle English: roughe, rugh
    • English: rough
    • Scots: roch
    • Yola: rugh

Old High German

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Germanic *rūhwaz, whence also Old English rūh.

Adjective

[edit]

rūh

  1. rough

Descendants

[edit]

Turkish

[edit]

Etymology

[edit]

From Ottoman Turkish روح (ruh), from Arabic رُوح (rūḥ, soul).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

ruh (definite accusative ruhu, plural ruhlar or (dated) ervah)

  1. soul, spirit
    Synonym: tin

Declension

[edit]
Inflection
Nominative ruh
Definite accusative ruhu
Singular Plural
Nominative ruh ruhlar
Definite accusative ruhu ruhları
Dative ruha ruhlara
Locative ruhta ruhlarda
Ablative ruhtan ruhlardan
Genitive ruhun ruhların

Derived terms

[edit]

Uzbek

[edit]
Other scripts
Yangi Imlo
Cyrillic руҳ
Latin ruh
Perso-Arabic
(Afghanistan)

Etymology

[edit]

Borrowed from Arabic رُوح (rūḥ, soul).

Noun

[edit]

ruh (plural ruhlar)

  1. ghost, soul, spirit

Declension

[edit]

Zazaki

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From Arabic رُوح (rūḥ, soul).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈɾuː/
  • Hyphenation: ruh

Noun

[edit]

ruh

  1. soul, spirit