From roz- + kojarzyć. First attested in 1832.[1]
- IPA(key): /rɔs.kɔˈja.ʐɘt͡ɕ/
- Rhymes: -aʐɘt͡ɕ
- Syllabification: roz‧ko‧ja‧rzyć
rozkojarzyć pf (imperfective (rare) rozkojarzać)
- (transitive) to disassociate (to cause to not be associated)
| Conjugation of rozkojarzyć pf
|
| rozkojarzyć
|
| rozkojarzę
|
rozkojarzymy
|
| rozkojarzysz
|
rozkojarzycie
|
| rozkojarzy
|
rozkojarzą
|
| rozkojarzy się
|
rozkojarzyłem,
-(e)m rozkojarzył
|
rozkojarzyłam,
-(e)m rozkojarzyła
|
rozkojarzyłom,
-(e)m rozkojarzyło
|
rozkojarzyliśmy,
-(e)śmy rozkojarzyli
|
rozkojarzyłyśmy,
-(e)śmy rozkojarzyły
|
rozkojarzyłeś,
-(e)ś rozkojarzył
|
rozkojarzyłaś,
-(e)ś rozkojarzyła
|
rozkojarzyłoś,
-(e)ś rozkojarzyło
|
rozkojarzyliście,
-(e)ście rozkojarzyli
|
rozkojarzyłyście,
-(e)ście rozkojarzyły
|
| rozkojarzył
|
rozkojarzyła
|
rozkojarzyło
|
rozkojarzyli
|
rozkojarzyły
|
| rozkojarzono
|
rozkojarzyłbym,
bym rozkojarzył
|
rozkojarzyłabym,
bym rozkojarzyła
|
rozkojarzyłobym,
bym rozkojarzyło
|
rozkojarzylibyśmy,
byśmy rozkojarzyli
|
rozkojarzyłybyśmy,
byśmy rozkojarzyły
|
rozkojarzyłbyś,
byś rozkojarzył
|
rozkojarzyłabyś,
byś rozkojarzyła
|
rozkojarzyłobyś,
byś rozkojarzyło
|
rozkojarzylibyście,
byście rozkojarzyli
|
rozkojarzyłybyście,
byście rozkojarzyły
|
rozkojarzyłby,
by rozkojarzył
|
rozkojarzyłaby,
by rozkojarzyła
|
rozkojarzyłoby,
by rozkojarzyło
|
rozkojarzyliby,
by rozkojarzyli
|
rozkojarzyłyby,
by rozkojarzyły
|
| rozkojarzono by
|
| niech rozkojarzę
|
rozkojarzmy
|
| rozkojarz
|
rozkojarzcie
|
| niech rozkojarzy
|
niech rozkojarzą
|
| rozkojarzony
|
rozkojarzona
|
rozkojarzone
|
rozkojarzeni
|
rozkojarzone
|
| rozkojarzywszy
|
| rozkojarzenie
|
- ^ Antoni Karśnicki (1832) Pisma Antoniego hrabi Karśnickiego[1] (in Polish), volume 1, page 176
- rozkojarzyć in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) Słownik Polszczyzny XVI Wieku
- rozkojarzyć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
