From roz- + kojarzyć . First attested in 1832.[ 1]
IPA (key ) : /rɔs.kɔˈja.ʐɘt͡ɕ/
Rhymes: -aʐɘt͡ɕ
Syllabification: roz‧ko‧ja‧rzyć
rozkojarzyć pf (imperfective ( rare ) rozkojarzać )
( transitive ) to disassociate ( to cause to not be associated )
Conjugation of rozkojarzyć pf
rozkojarzyć
rozkojarzę
rozkojarzymy
rozkojarzysz
rozkojarzycie
rozkojarzy
rozkojarzą
rozkojarzy się
rozkojarzyłem , -(e)m rozkojarzył
rozkojarzyłam , -(e)m rozkojarzyła
rozkojarzyłom , -(e)m rozkojarzyło
rozkojarzyliśmy , -(e)śmy rozkojarzyli
rozkojarzyłyśmy , -(e)śmy rozkojarzyły
rozkojarzyłeś , -(e)ś rozkojarzył
rozkojarzyłaś , -(e)ś rozkojarzyła
rozkojarzyłoś , -(e)ś rozkojarzyło
rozkojarzyliście , -(e)ście rozkojarzyli
rozkojarzyłyście , -(e)ście rozkojarzyły
rozkojarzył
rozkojarzyła
rozkojarzyło
rozkojarzyli
rozkojarzyły
rozkojarzono
rozkojarzyłbym , bym rozkojarzył
rozkojarzyłabym , bym rozkojarzyła
rozkojarzyłobym , bym rozkojarzyło
rozkojarzylibyśmy , byśmy rozkojarzyli
rozkojarzyłybyśmy , byśmy rozkojarzyły
rozkojarzyłbyś , byś rozkojarzył
rozkojarzyłabyś , byś rozkojarzyła
rozkojarzyłobyś , byś rozkojarzyło
rozkojarzylibyście , byście rozkojarzyli
rozkojarzyłybyście , byście rozkojarzyły
rozkojarzyłby , by rozkojarzył
rozkojarzyłaby , by rozkojarzyła
rozkojarzyłoby , by rozkojarzyło
rozkojarzyliby , by rozkojarzyli
rozkojarzyłyby , by rozkojarzyły
rozkojarzono by
niech rozkojarzę
rozkojarzmy
rozkojarz
rozkojarzcie
niech rozkojarzy
niech rozkojarzą
rozkojarzony
rozkojarzona
rozkojarzone
rozkojarzeni
rozkojarzone
rozkojarzywszy
rozkojarzenie
^ Antoni Karśnicki (1832 ) Pisma Antoniego hrabi Karśnickiego [1] (in Polish), volume 1, page 176
rozkojarzyć in Polish dictionaries at PWN
Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023 ) Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish ]
rozkojarzyć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego