rozkojarzony

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From rozkojarzyć +‎ -ony.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /rɔs.kɔ.jaˈʐɔ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔnɘ
  • Syllabification: roz‧ko‧ja‧rzo‧ny

Adjective

[edit]

rozkojarzony (comparative bardziej rozkojarzony, superlative najbardziej rozkojarzony, no derived adverb)

  1. distracted, absent-minded
    Synonyms: roztargniony, roztrzepany, nieuważny

Declension

[edit]

Participle

[edit]

rozkojarzony (passive adjectival)

  1. masculine singular passive adjectival participle of rozkojarzyć

Further reading

[edit]
  • rozkojarzony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozkojarzony in Polish dictionaries at PWN