rondrijden
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From rond (“around”) + rijden (“to drive”).
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]rondrijden
- (intransitive) to drive around
Conjugation
[edit]| Conjugation of rondrijden (strong class 1, slightly irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | rondrijden | |||
| past singular | reed rond | |||
| past participle | rondgereden | |||
| infinitive | rondrijden | |||
| gerund | rondrijden n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | rij rond, rijd rond | reed rond | rondrij, rondrijd | rondreed |
| 2nd person sing. (jij) | rijdt rond, rij rond2, rijd rond2 | reed rond | rondrijdt | rondreed |
| 2nd person sing. (u) | rijdt rond | reed rond | rondrijdt | rondreed |
| 2nd person sing. (gij) | rijdt rond | reedt rond | rondrijdt | rondreedt |
| 3rd person singular | rijdt rond | reed rond | rondrijdt | rondreed |
| plural | rijden rond | reden rond | rondrijden | rondreden |
| subjunctive sing.1 | rijde rond | rede rond | rondrijde | rondrede |
| subjunctive plur.1 | rijden rond | reden rond | rondrijden | rondreden |
| imperative sing. | rij rond, rijd rond | |||
| imperative plur.1 | rijdt rond | |||
| participles | rondrijdend | rondgereden | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||