rétta

See also: retta

Icelandic

Etymology

From Old Norse rétta.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrjɛhta/

  Rhymes: -ɛhta

Verb

rétta (weak verb, third-person singular past indicative rétti, supine rétt)

1. to straighten
2. to hand, pass

Conjugation

rétta – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að rétta
supine sagnbót		rétt
present participle lýsingarháttur nútíðar		réttandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	rétti	rétti		rétti	rétti
	þú	réttir	réttir		réttir	réttir
	hann, hún, það	réttir	rétti		rétti	rétti
plural	við	réttum	réttum		réttum	réttum
	þið	réttið	réttuð		réttið	réttuð
	þeir, þær, þau	rétta	réttu		rétti	réttu
		imperative boðháttur
singular	þú	rétt (þú), réttu
plural	þið	réttið (þið), réttiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

réttast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að réttast
supine sagnbót		rést
present participle lýsingarháttur nútíðar		réttandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	réttist	réttist		réttist	réttist
	þú	réttist	réttist		réttist	réttist
	hann, hún, það	réttist	réttist		réttist	réttist
plural	við	réttumst	réttumst		réttumst	réttumst
	þið	réttist	réttust		réttist	réttust
	þeir, þær, þau	réttast	réttust		réttist	réttust
		imperative boðháttur
singular	þú	rést (þú), réstu
plural	þið	réttist (þið), réttisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

réttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	réttur	rétt	rétt	réttir	réttar	rétt
accusative (þolfall)	réttan	rétta	rétt	rétta	réttar	rétt
dative (þágufall)	réttum	réttri	réttu	réttum	réttum	réttum
genitive (eignarfall)	rétts	réttrar	rétts	réttra	réttra	réttra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rétti	rétta	rétta	réttu	réttu	réttu
accusative (þolfall)	rétta	réttu	rétta	réttu	réttu	réttu
dative (þágufall)	rétta	réttu	rétta	réttu	réttu	réttu
genitive (eignarfall)	rétta	réttu	rétta	réttu	réttu	réttu

Verb

rétta (weak verb, third-person singular past indicative réttaði, supine réttaði)

1. to hold a court of law
2. to hold a sorting of sheep or horses (where each farmer's animals are sorted from a mixed group)

Conjugation

rétta – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að rétta
supine sagnbót		réttað
present participle lýsingarháttur nútíðar		réttandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	rétta	réttaði		rétti	réttaði
	þú	réttar	réttaðir		réttir	réttaðir
	hann, hún, það	réttar	réttaði		rétti	réttaði
plural	við	réttum	réttuðum		réttum	réttuðum
	þið	réttið	réttuðuð		réttið	réttuðuð
	þeir, þær, þau	rétta	réttuðu		rétti	réttuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	rétta (þú), réttaðu
plural	þið	réttið (þið), réttiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

réttaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	réttaður	réttuð	réttað	réttaðir	réttaðar	réttuð
accusative (þolfall)	réttaðan	réttaða	réttað	réttaða	réttaðar	réttuð
dative (þágufall)	réttuðum	réttaðri	réttuðu	réttuðum	réttuðum	réttuðum
genitive (eignarfall)	réttaðs	réttaðrar	réttaðs	réttaðra	réttaðra	réttaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	réttaði	réttaða	réttaða	réttuðu	réttuðu	réttuðu
accusative (þolfall)	réttaða	réttuðu	réttaða	réttuðu	réttuðu	réttuðu
dative (þágufall)	réttaða	réttuðu	réttaða	réttuðu	réttuðu	réttuðu
genitive (eignarfall)	réttaða	réttuðu	réttaða	réttuðu	réttuðu	réttuðu

Further reading

• “rétta” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *rihtijaną (“to make right”).

Verb

rétta (singular past indicative rétti, plural past indicative -ttu, past participle -ttr)

1. to make straight, straighten

   Antonyms: beygja, kreppa

2. to stretch out, stretch
3. to raise, right a capsized boat
4. to rise

   hann rétti eigi ór rekkju

   he didn't get out of bed

5. to put right, adjust, align

Conjugation

Conjugation of rétta — active (weak class 1)

infinitive	rétta
present participle	réttandi
past participle	réttr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	rétti	rétta		rétta	rétta
2nd person singular	réttir	réttir		réttir	réttir
3rd person singular	réttir	rétti		rétti	rétti
1st person plural	réttum	réttum		réttim	réttim
2nd person plural	réttið	réttuð		réttið	réttið
3rd person plural	rétta	réttu		rétti	rétti
imperative	present
2nd person singular	rétt, rétti
1st person plural	réttum
2nd person plural	réttið

Conjugation of rétta — mediopassive (weak class 1)

infinitive	réttask
present participle	réttandisk
past participle	rézk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	réttumk	réttumk		réttumk	réttumk
2nd person singular	réttisk	réttisk		réttisk	réttisk
3rd person singular	réttisk	réttisk		réttisk	réttisk
1st person plural	réttumsk	réttumsk		réttimsk	réttimsk
2nd person plural	réttizk	réttuzk		réttizk	réttizk
3rd person plural	réttask	réttusk		réttisk	réttisk
imperative	present
2nd person singular	rézk, réttisk
1st person plural	réttumsk
2nd person plural	réttizk

Related terms

• réttr (“right”)

Descendants

• Icelandic: rétta
• Faroese: rætta
• Norwegian:
  • Norwegian Nynorsk: retta, rette
  • Norwegian Bokmål: rette
• Old Swedish: rǣtta
  • Swedish: rätta
• Old Danish: rættæ
  • Danish: rette
• Elfdalian: retta, raita
• Gutnish: rete, ret', reta

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “rétta”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive