Jump to content

przykładanie

From Wiktionary, the free dictionary

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From przykładać +‎ -anie. First attested in 1471.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /pr̝ikɫadaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /pr̝ikɫadaɲe/

Noun

[edit]

przykładanie n

  1. act of giving a good example; comparison; justification
    • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 47:
      Liber apocrifus, cuius penitus auctor ignoratur, sed veritas patet etc., non recipit gynne przicladanye (mamotrekt mikułowski: přikladanie) czynączi (I Par prol.)
      [Liber apocrifus, cuius penitus auctor ignoratur, sed veritas patet etc., non recipit jinne przykładanie (mamotrekt mikułowski: přikladanie) czyniący (I Par prol.)]
[edit]
adjective
adverb
noun
verbs

Descendants

[edit]
  • Polish: przykładanie

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “przykładanie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish przykładanie. By surface analysis, przykładać +‎ -anie.

Pronunciation

[edit]
 
  • IPA(key): /pʂɘ.kwaˈda.ɲɛ/
  • (Middle Polish) IPA(key): (16th c.) /pr̝ɨ.kɫaˈda.ɲe/, (17th–18th c.) /pʂɨ.kɫaˈda.ɲe/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: przy‧kła‧da‧nie

Noun

[edit]

przykładanie n

  1. verbal noun of przykładać

Declension

[edit]

Further reading

[edit]