praeterduco

Latin

Etymology

From praeter- (“past, by”) +‎ dūcō (“lead; draw”).

Pronunciation

(Classical Latin) IPA^(key): /prae̯.terˈduː.koː/, [präe̯t̪ɛrˈd̪uːkoː]
(modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /pre.terˈdu.ko/, [pret̪erˈd̪uːko]

Verb

praeterdūcō (present infinitive praeterdūcere, perfect active praeterdūxī, supine praeterductum); third conjugation, irregular short imperative

(transitive) to lead, draw or conduct past or by

Conjugation

Conjugation of praeterdūcō (third conjugation, irregular short imperative)

indicative		singular				plural
indicative		first	second		third	first	second		third
active	present	praeterdūcō	praeterdūcis		praeterdūcit	praeterdūcimus	praeterdūcitis		praeterdūcunt
	imperfect	praeterdūcēbam	praeterdūcēbās		praeterdūcēbat	praeterdūcēbāmus	praeterdūcēbātis		praeterdūcēbant
	future	praeterdūcam	praeterdūcēs		praeterdūcet	praeterdūcēmus	praeterdūcētis		praeterdūcent
	perfect	praeterdūxī	praeterdūxistī		praeterdūxit	praeterdūximus	praeterdūxistis		praeterdūxērunt, praeterdūxēre
	pluperfect	praeterdūxeram	praeterdūxerās		praeterdūxerat	praeterdūxerāmus	praeterdūxerātis		praeterdūxerant
	future perfect	praeterdūxerō	praeterdūxeris		praeterdūxerit	praeterdūxerimus	praeterdūxeritis		praeterdūxerint
passive	present	praeterdūcor	praeterdūceris, praeterdūcere		praeterdūcitur	praeterdūcimur	praeterdūciminī		praeterdūcuntur
	imperfect	praeterdūcēbar	praeterdūcēbāris, praeterdūcēbāre		praeterdūcēbātur	praeterdūcēbāmur	praeterdūcēbāminī		praeterdūcēbantur
	future	praeterdūcar	praeterdūcēris, praeterdūcēre		praeterdūcētur	praeterdūcēmur	praeterdūcēminī		praeterdūcentur
	perfect	praeterductus + present active indicative of sum
	pluperfect	praeterductus + imperfect active indicative of sum
	future perfect	praeterductus + future active indicative of sum
subjunctive		singular				plural
subjunctive		first	second		third	first	second		third
active	present	praeterdūcam	praeterdūcās		praeterdūcat	praeterdūcāmus	praeterdūcātis		praeterdūcant
	imperfect	praeterdūcerem	praeterdūcerēs		praeterdūceret	praeterdūcerēmus	praeterdūcerētis		praeterdūcerent
	perfect	praeterdūxerim	praeterdūxerīs		praeterdūxerit	praeterdūxerīmus	praeterdūxerītis		praeterdūxerint
	pluperfect	praeterdūxissem	praeterdūxissēs		praeterdūxisset	praeterdūxissēmus	praeterdūxissētis		praeterdūxissent
passive	present	praeterdūcar	praeterdūcāris, praeterdūcāre		praeterdūcātur	praeterdūcāmur	praeterdūcāminī		praeterdūcantur
	imperfect	praeterdūcerer	praeterdūcerēris, praeterdūcerēre		praeterdūcerētur	praeterdūcerēmur	praeterdūcerēminī		praeterdūcerentur
	perfect	praeterductus + present active subjunctive of sum
	pluperfect	praeterductus + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular				plural
imperative		first	second		third	first	second		third
active	present	—	praeterdūc, praeterdūce		—	—	praeterdūcite		—
active	future	—	praeterdūcitō		praeterdūcitō	—	praeterdūcitōte		praeterdūcuntō
passive	present	—	praeterdūcere		—	—	praeterdūciminī		—
passive	future	—	praeterdūcitor		praeterdūcitor	—	—		praeterdūcuntor
non-finite forms		infinitive				participle
non-finite forms		active		passive		active		passive
present		praeterdūcere		praeterdūcī		praeterdūcēns		—
future		praeterductūrum esse		praeterductum īrī		praeterductūrus		praeterdūcendus, praeterdūcundus
perfect		praeterdūxisse		praeterductum esse		—		praeterductus
future perfect		—		praeterductum fore		—		—
perfect potential		praeterductūrum fuisse		—		—		—
verbal nouns		gerund					supine
		genitive	dative		accusative	ablative	accusative		ablative
		praeterdūcendī	praeterdūcendō		praeterdūcendum	praeterdūcendō	praeterductum		praeterductū

Related terms

References

“praeterduco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
praeterduco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.