From Wiktionary, the free dictionary
From prae- + finio .
praefiniō (present infinitive praefinīre , perfect active praefinīvī or praefiniī , supine praefinītum ) ; fourth conjugation
to determine or fix beforehand; to prescribe
to limit (set bounds)
indicative
singular
plural
first
second
third
first
second
third
active
present
praefiniō
praefinīs
praefinit
praefinīmus
praefinītis
praefiniunt
imperfect
praefiniēbam
praefiniēbās
praefiniēbat
praefiniēbāmus
praefiniēbātis
praefiniēbant
future
praefiniam
praefiniēs
praefiniet
praefiniēmus
praefiniētis
praefinient
perfect
praefinīvī , praefiniī
praefinīvistī , praefiniistī
praefinīvit , praefiniit
praefinīvimus , praefiniimus
praefinīvistis , praefiniistis
praefinīvērunt , praefinīvēre , praefiniērunt , praefiniēre
pluperfect
praefinīveram , praefinieram
praefinīverās , praefinierās
praefinīverat , praefinierat
praefinīverāmus , praefinierāmus
praefinīverātis , praefinierātis
praefinīverant , praefinierant
future perfect
praefinīverō , praefinierō
praefinīveris , praefinieris
praefinīverit , praefinierit
praefinīverimus , praefinierimus
praefinīveritis , praefinieritis
praefinīverint , praefinierint
passive
present
praefinior
praefinīris , praefinīre
praefinītur
praefinīmur
praefinīminī
praefiniuntur
imperfect
praefiniēbar
praefiniēbāris , praefiniēbāre
praefiniēbātur
praefiniēbāmur
praefiniēbāminī
praefiniēbantur
future
praefiniar
praefiniēris , praefiniēre
praefiniētur
praefiniēmur
praefiniēminī
praefinientur
perfect
praefinītus + present active indicative of sum
pluperfect
praefinītus + imperfect active indicative of sum
future perfect
praefinītus + future active indicative of sum
subjunctive
singular
plural
first
second
third
first
second
third
active
present
praefiniam
praefiniās
praefiniat
praefiniāmus
praefiniātis
praefiniant
imperfect
praefinīrem
praefinīrēs
praefinīret
praefinīrēmus
praefinīrētis
praefinīrent
perfect
praefinīverim , praefinierim
praefinīverīs , praefinierīs
praefinīverit , praefinierit
praefinīverīmus , praefinierīmus
praefinīverītis , praefinierītis
praefinīverint , praefinierint
pluperfect
praefinīvissem , praefiniissem
praefinīvissēs , praefiniissēs
praefinīvisset , praefiniisset
praefinīvissēmus , praefiniissēmus
praefinīvissētis , praefiniissētis
praefinīvissent , praefiniissent
passive
present
praefiniar
praefiniāris , praefiniāre
praefiniātur
praefiniāmur
praefiniāminī
praefiniantur
imperfect
praefinīrer
praefinīrēris , praefinīrēre
praefinīrētur
praefinīrēmur
praefinīrēminī
praefinīrentur
perfect
praefinītus + present active subjunctive of sum
pluperfect
praefinītus + imperfect active subjunctive of sum
imperative
singular
plural
first
second
third
first
second
third
active
present
—
praefinī
—
—
praefinīte
—
future
—
praefinītō
praefinītō
—
praefinītōte
praefiniuntō
passive
present
—
praefinīre
—
—
praefinīminī
—
future
—
praefinītor
praefinītor
—
—
praefiniuntor
praefinīre
praefinīvisse , praefiniisse
praefinītūrum esse
praefinīrī
praefinītum esse
praefinītum īrī
praefiniēns
—
praefinītūrus
—
praefinītus
praefiniendus , praefiniundus
praefiniendī
praefiniendō
praefiniendum
praefiniendō
praefinītum
praefinītū
“praefinio ”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879 ) A Latin Dictionary , Oxford: Clarendon Press
“praefinio ”, in Charlton T. Lewis (1891 ) An Elementary Latin Dictionary , New York: Harper & Brothers
praefinio in Gaffiot, Félix (1934 ) Dictionnaire illustré latin-français , Hachette.
praefinio in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 [1] , pre-publication website, 2005-2016