podmówić

Polish

Etymology

From pod- +‎ mówić. First attested in 1542.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pɔdˈmu.vit͡ɕ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔdˈmo.vit͡ɕ/

• Rhymes: -uvit͡ɕ
• Syllabification: pod‧mó‧wić

Verb

podmówić pf (imperfective podmawiać)

1. (transitive) to talk into, to talk around, to trick into by talking [with do (+ genitive) ‘into what’]

   Synonym: wmawiać

2. (transitive, Middle Polish) to tire oneself out by talking

   Synonym: wmawiać

3. (reflexive with się, Middle Polish) to mistake, to confuse, to mix up while talking or writing

Conjugation

Conjugation of podmówić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		podmówić
future tense	1st	podmówię			podmówimy
	2nd	podmówisz			podmówicie
	3rd	podmówi			podmówią
	impersonal	podmówi się
past tense	1st	podmówiłem, -(e)m podmówił	podmówiłam, -(e)m podmówiła	podmówiłom, -(e)m podmówiło	podmówiliśmy, -(e)śmy podmówili	podmówiłyśmy, -(e)śmy podmówiły
	2nd	podmówiłeś, -(e)ś podmówił	podmówiłaś, -(e)ś podmówiła	podmówiłoś, -(e)ś podmówiło	podmówiliście, -(e)ście podmówili	podmówiłyście, -(e)ście podmówiły
	3rd	podmówił	podmówiła	podmówiło	podmówili	podmówiły
	impersonal	podmówiono
conditional	1st	podmówiłbym, bym podmówił	podmówiłabym, bym podmówiła	podmówiłobym, bym podmówiło	podmówilibyśmy, byśmy podmówili	podmówiłybyśmy, byśmy podmówiły
	2nd	podmówiłbyś, byś podmówił	podmówiłabyś, byś podmówiła	podmówiłobyś, byś podmówiło	podmówilibyście, byście podmówili	podmówiłybyście, byście podmówiły
	3rd	podmówiłby, by podmówił	podmówiłaby, by podmówiła	podmówiłoby, by podmówiło	podmówiliby, by podmówili	podmówiłyby, by podmówiły
	impersonal	podmówiono by
imperative	1st	niech podmówię			podmówmy
	2nd	podmów			podmówcie
	3rd	niech podmówi			niech podmówią
passive adjectival participle		podmówiony	podmówiona	podmówione	podmówieni	podmówione
anterior adverbial participle		podmówiwszy
verbal noun		podmówienie

Derived terms

noun

• (obsolete) podmawiacz

 

Related terms

adjective

• (obsolete) podmowny

 

nouns

• (obsolete) podmawiacz
• (obsolete) podmowa
• (obsolete) podmówca

 

verbs

• mówić impf

 

Further reading

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “podmowić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• “PODMÓWIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku, 03.12.2018
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “podmówić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “podmówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “podmówić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 379
• podmówić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego