podmawiacz

Polish

Etymology

From podmawiać +‎ -acz. First attested in 1743–1745.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔdˈma.vjat͡ʂ/
• Rhymes: -avjat͡ʂ
• Syllabification: pod‧ma‧wiacz

Noun

podmawiacz m pers

1. (obsolete) instigator; convincer; smooth talker; trickster (person who tricks someone into something)

   Synonym: podmówca

Declension

Declension of podmawiacz

	singular	plural
nominative	podmawiacz	podmawiacze
genitive	podmawiacza	podmawiaczy
dative	podmawiaczowi	podmawiaczom
accusative	podmawiacza	podmawiaczy
instrumental	podmawiaczem	podmawiaczami
locative	podmawiaczu	podmawiaczach
vocative	podmawiaczu	podmawiacze

Related terms

adjective

• (obsolete) podmowny

 

nouns

• (obsolete) podmowa
• (obsolete) podmówca

 

verbs

• mówić impf
• podmówić pf, podmawiać impf

 

Further reading

• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “podmawiacz”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “podmawiacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “podmawiacz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 377