plama

See also: plamą

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish plana, from Proto-Slavic *plěna.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈpla.ma/

• (Lesser Poland):
  • (Kielce) IPA^(key): /ˈpla.ma/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ama
• Syllabification: pla‧ma

Noun

plama f (diminutive plamka)

1. stain (discolored spot or area)
2. stain (something tainting of one's character)
3. (Kielce) Synonym of flegma

   Matusia plują plamą. ― Mother is spitting up phlegm.

   Plama się odrywa u mnie. ― I'm coughing up phlegm.

4. (Kielce) Synonym of wstyd

Declension

Declension of plama

	singular	plural
nominative	plama	plamy
genitive	plamy	plam
dative	plamie	plamom
accusative	plamę	plamy
instrumental	plamą	plamami
locative	plamie	plamach
vocative	plamo	plamy

Derived terms

(noun):

• biała plama

Related terms

(adjectives):

• plamisty
• plamkowy

(nouns):

• odplamiacz
• plameczka
• plamistość
• plamka

(verbs):

• odplamiać
• odplamić
• plamić
• poplamić
• splamić

Further reading

• plama in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• plama in Polish dictionaries at PWN
• Władysław Siarkowski (1878) “plama”, in “Materiały do etnografii ludu polskiego z okolic Kielc”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowej (in Polish), volume 2, chapter 3, Krakow: Komisyja Antropologiczna Akademii Umiejętności w Krakowie, page 251
• Władysław Siarkowski (1891) “plama”, in “Słowniczek gwary ludowej z okolic Pińczowa”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 4, page 338

Tok Pisin

Etymology

From English plumber.

Noun

plama

1. plumber