overplaatsen

Dutch

Etymology

Compound of over +‎ plaatsen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈoː.vərˌplaːt.sə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: over‧plaat‧sen

Verb

overplaatsen

1. (transitive) to transfer

Conjugation

Conjugation of overplaatsen (weak, separable)
infinitive	overplaatsen
past singular	plaatste over
past participle	overgeplaatst
infinitive	overplaatsen
gerund	overplaatsen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	plaats over	plaatste over	overplaats	overplaatste
2nd person sing. (jij)	plaatst over, plaats over2	plaatste over	overplaatst	overplaatste
2nd person sing. (u)	plaatst over	plaatste over	overplaatst	overplaatste
2nd person sing. (gij)	plaatst over	plaatste over	overplaatst	overplaatste
3rd person singular	plaatst over	plaatste over	overplaatst	overplaatste
plural	plaatsen over	plaatsten over	overplaatsen	overplaatsten
subjunctive sing.1	plaatse over	plaatste over	overplaatse	overplaatste
subjunctive plur.1	plaatsen over	plaatsten over	overplaatsen	overplaatsten
imperative sing.	plaats over
imperative plur.1	plaatst over
participles	overplaatsend	overgeplaatst
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• overplaatsing