otkładanie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From otkładanie +‎ -anie. First attested in 1448–1450.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /ɔtkɫadaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /ɔtkɫadaɲe/

Noun

[edit]

otkładanie n

  1. (attested in Masovia) delay (act of setting a scheduled evenet to a different time)
    Synonym: odkład
    • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 73:
      Przewrothny obiczay w othkldadanyv rokow (in transpositione terminorum) vyecza pospolitego... oth naszich poddanych do they doby chowan byl
      [Przewrotny obyczaj w otkładaniu rokow (in transpositione terminorum) wieca pospolitego... ot naszych poddanych do tej doby chowan był]
[edit]
adjective
nouns
verbs

Descendants

[edit]
  • Polish: odkładanie

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “(odkładanie) otkładanie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN