opschrikken
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]opschrikken
Conjugation
[edit]| Conjugation of opschrikken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opschrikken | |||
| past singular | schrikte op | |||
| past participle | opgeschrikt | |||
| infinitive | opschrikken | |||
| gerund | opschrikken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | schrik op | schrikte op | opschrik | opschrikte |
| 2nd person sing. (jij) | schrikt op, schrik op2 | schrikte op | opschrikt | opschrikte |
| 2nd person sing. (u) | schrikt op | schrikte op | opschrikt | opschrikte |
| 2nd person sing. (gij) | schrikt op | schrikte op | opschrikt | opschrikte |
| 3rd person singular | schrikt op | schrikte op | opschrikt | opschrikte |
| plural | schrikken op | schrikten op | opschrikken | opschrikten |
| subjunctive sing.1 | schrikke op | schrikte op | opschrikke | opschrikte |
| subjunctive plur.1 | schrikken op | schrikten op | opschrikken | opschrikten |
| imperative sing. | schrik op | |||
| imperative plur.1 | schrikt op | |||
| participles | opschrikkend | opgeschrikt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||