ophopen

Dutch

Etymology

From op +‎ hopen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔpˈɦoː.pə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

ophopen

1. to amass, heap up

   Synonym: opstapelen

Conjugation

Conjugation of ophopen (weak, separable)
infinitive	ophopen
past singular	hoopte op
past participle	opgehoopt
infinitive	ophopen
gerund	ophopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hoop op	hoopte op	ophoop	ophoopte
2nd person sing. (jij)	hoopt op, hoop op2	hoopte op	ophoopt	ophoopte
2nd person sing. (u)	hoopt op	hoopte op	ophoopt	ophoopte
2nd person sing. (gij)	hoopt op	hoopte op	ophoopt	ophoopte
3rd person singular	hoopt op	hoopte op	ophoopt	ophoopte
plural	hopen op	hoopten op	ophopen	ophoopten
subjunctive sing.1	hope op	hoopte op	ophope	ophoopte
subjunctive plur.1	hopen op	hoopten op	ophopen	ophoopten
imperative sing.	hoop op
imperative plur.1	hoopt op
participles	ophopend	opgehoopt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• ophoping

Descendants

• → Papiamentu: hopia