ophelpen

Dutch

Etymology

A compound of op +‎ helpen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌɦɛl.pən/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧hel‧pen

Verb

ophelpen

1. (transitive) to help get up, to make stand up
2. (transitive, figurative) to support

Conjugation

Conjugation of ophelpen (strong class 3+7, separable)
infinitive	ophelpen
past singular	hielp op
past participle	opgeholpen
infinitive	ophelpen
gerund	ophelpen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	help op	hielp op	ophelp	ophielp
2nd person sing. (jij)	helpt op, help op2	hielp op	ophelpt	ophielp
2nd person sing. (u)	helpt op	hielp op	ophelpt	ophielp
2nd person sing. (gij)	helpt op	hielpt op	ophelpt	ophielpt
3rd person singular	helpt op	hielp op	ophelpt	ophielp
plural	helpen op	hielpen op	ophelpen	ophielpen
subjunctive sing.1	helpe op	hielpe op	ophelpe	ophielpe
subjunctive plur.1	helpen op	hielpen op	ophelpen	ophielpen
imperative sing.	help op
imperative plur.1	helpt op
participles	ophelpend	opgeholpen
1) Archaic. 2) In case of inversion.