ontwarren

Dutch

Etymology

From war +‎ ont- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈʋɑ.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɑrən

Verb

ontwarren

1. to untangle, to disentangle

Conjugation

Conjugation of ontwarren (weak, prefixed)
infinitive	ontwarren
past singular	ontwarde
past participle	ontward
infinitive	ontwarren
gerund	ontwarren n
	present tense	past tense
1st person singular	ontwar	ontwarde
2nd person sing. (jij)	ontwart, ontwar2	ontwarde
2nd person sing. (u)	ontwart	ontwarde
2nd person sing. (gij)	ontwart	ontwarde
3rd person singular	ontwart	ontwarde
plural	ontwarren	ontwarden
subjunctive sing.1	ontwarre	ontwarde
subjunctive plur.1	ontwarren	ontwarden
imperative sing.	ontwar
imperative plur.1	ontwart
participles	ontwarrend	ontward
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• uit de war halen