ontvolgen

Dutch

Etymology

From ont- +‎ volgen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔntˈvɔl.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ont‧vol‧gen

Verb

ontvolgen

1. (social media, transitive) to unfollow (to cease to subscribe to a feed of another user's activity)

Conjugation

Conjugation of ontvolgen (weak, prefixed)
infinitive	ontvolgen
past singular	ontvolgde
past participle	ontvolgd
infinitive	ontvolgen
gerund	ontvolgen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontvolg	ontvolgde
2nd person sing. (jij)	ontvolgt, ontvolg2	ontvolgde
2nd person sing. (u)	ontvolgt	ontvolgde
2nd person sing. (gij)	ontvolgt	ontvolgde
3rd person singular	ontvolgt	ontvolgde
plural	ontvolgen	ontvolgden
subjunctive sing.1	ontvolge	ontvolgde
subjunctive plur.1	ontvolgen	ontvolgden
imperative sing.	ontvolg
imperative plur.1	ontvolgt
participles	ontvolgend	ontvolgd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

See also

• uitschrijven (“to unsubscribe”)