ontvliegen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ontvliegen, from Old Dutch antfliegan. Equivalent to ont- (“away”) +‎ vliegen (“to fly”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈvli.ɣə(n)/
• Hyphenation: ont‧vlie‧gen
• Rhymes: -iɣən

Verb

ontvliegen

1. to fly away, to escape by flying

Conjugation

Conjugation of ontvliegen (strong class 2a, prefixed)
infinitive	ontvliegen
past singular	ontvloog
past participle	ontvlogen
infinitive	ontvliegen
gerund	ontvliegen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontvlieg	ontvloog
2nd person sing. (jij)	ontvliegt, ontvlieg2	ontvloog
2nd person sing. (u)	ontvliegt	ontvloog
2nd person sing. (gij)	ontvliegt	ontvloogt
3rd person singular	ontvliegt	ontvloog
plural	ontvliegen	ontvlogen
subjunctive sing.1	ontvliege	ontvloge
subjunctive plur.1	ontvliegen	ontvlogen
imperative sing.	ontvlieg
imperative plur.1	ontvliegt
participles	ontvliegend	ontvlogen
1) Archaic. 2) In case of inversion.