ontstoffelijken
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From stoffelijk (“material”) + ont- -en.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]ontstoffelijken
- (transitive) to dematerialize, make something immaterial
Conjugation
[edit]| Conjugation of ontstoffelijken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontstoffelijken | |||
| past singular | ontstoffelijkte | |||
| past participle | ontstoffelijkt | |||
| infinitive | ontstoffelijken | |||
| gerund | ontstoffelijken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontstoffelijk | ontstoffelijkte | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontstoffelijkt, ontstoffelijk2 | ontstoffelijkte | ||
| 2nd person sing. (u) | ontstoffelijkt | ontstoffelijkte | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontstoffelijkt | ontstoffelijkte | ||
| 3rd person singular | ontstoffelijkt | ontstoffelijkte | ||
| plural | ontstoffelijken | ontstoffelijkten | ||
| subjunctive sing.1 | ontstoffelijke | ontstoffelijkte | ||
| subjunctive plur.1 | ontstoffelijken | ontstoffelijkten | ||
| imperative sing. | ontstoffelijk | |||
| imperative plur.1 | ontstoffelijkt | |||
| participles | ontstoffelijkend | ontstoffelijkt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||