ontpakken
Appearance
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From ont- (“un-”) + pakken (“to wrap up, pack”).
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]ontpakken
- (transitive) to unpack
- Synonym: uitpakken
Conjugation
[edit]Conjugation of ontpakken (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ontpakken | |||
past singular | ontpakte | |||
past participle | ontpakt | |||
infinitive | ontpakken | |||
gerund | ontpakken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | ontpak | ontpakte | ||
2nd person sing. (jij) | ontpakt, ontpak2 | ontpakte | ||
2nd person sing. (u) | ontpakt | ontpakte | ||
2nd person sing. (gij) | ontpakt | ontpakte | ||
3rd person singular | ontpakt | ontpakte | ||
plural | ontpakken | ontpakten | ||
subjunctive sing.1 | ontpakke | ontpakte | ||
subjunctive plur.1 | ontpakken | ontpakten | ||
imperative sing. | ontpak | |||
imperative plur.1 | ontpakt | |||
participles | ontpakkend | ontpakt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |