onthemen

Dutch

Etymology

Back-formation from ontheemd. Equivalent to heem (“home”) +‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈɦeː.mə(n)/
• Rhymes: -eːmən

Verb

onthemen

1. (transitive, rare, said of people) to displace, deprive of a home
   • 1970, C. J. F. Stuldreher, Concentratiekampen. Systeem en praktijk in Nederland, Fibula-Van Dishoeck (publ.), 42.

     Zij konden beginnen aan de deportaties, evacuaties, verhuizingen, emigraties, ghettovorming, aan het onthemen van mensen in het kader van door nationaalsocialistisch racisme bedachte noodzakelijkheden als Neuordnung of Reinigung des Volkskörpers.

     They could commence the deportations, evacuations, moves, emigrations, ghettoisation, the dislocation of people under the necessary inventions of national socialist racism such as Neuordnung of Reinigung des Volkskörpers.

Conjugation

Conjugation of onthemen (weak, prefixed)
infinitive	onthemen
past singular	ontheemde
past participle	ontheemd
infinitive	onthemen
gerund	onthemen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontheem	ontheemde
2nd person sing. (jij)	ontheemt, ontheem2	ontheemde
2nd person sing. (u)	ontheemt	ontheemde
2nd person sing. (gij)	ontheemt	ontheemde
3rd person singular	ontheemt	ontheemde
plural	onthemen	ontheemden
subjunctive sing.1	ontheme	ontheemde
subjunctive plur.1	onthemen	ontheemden
imperative sing.	ontheem
imperative plur.1	ontheemt
participles	onthemend	ontheemd
1) Archaic. 2) In case of inversion.