ontgraven

Dutch

Etymology

From ont- +‎ graven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔntˈɣraːvə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aːvən

Verb

ontgraven

1. (transitive) to excavate, to unearth

Conjugation

Conjugation of ontgraven (strong class 6, prefixed)
infinitive	ontgraven
past singular	ontgroef
past participle	ontgraven
infinitive	ontgraven
gerund	ontgraven n
	present tense	past tense
1st person singular	ontgraaf	ontgroef
2nd person sing. (jij)	ontgraaft, ontgraaf2	ontgroef
2nd person sing. (u)	ontgraaft	ontgroef
2nd person sing. (gij)	ontgraaft	ontgroeft
3rd person singular	ontgraaft	ontgroef
plural	ontgraven	ontgroeven
subjunctive sing.1	ontgrave	ontgroeve
subjunctive plur.1	ontgraven	ontgroeven
imperative sing.	ontgraaf
imperative plur.1	ontgraaft
participles	ontgravend	ontgraven
1) Archaic. 2) In case of inversion.