ontbijsteren
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- IPA(key): /ˌɔntˈbɛi̯.stə.rə(n)/
- Hyphenation: ont‧bijs‧te‧ren
- Rhymes: -ɛi̯stərən
Verb
[edit]ontbijsteren
- (transitive, obsolete) to rob by confusing someone
Conjugation
[edit]| Conjugation of ontbijsteren (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontbijsteren | |||
| past singular | ontbijsterde | |||
| past participle | ontbijsterd | |||
| infinitive | ontbijsteren | |||
| gerund | ontbijsteren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontbijster | ontbijsterde | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontbijstert, ontbijster2 | ontbijsterde | ||
| 2nd person sing. (u) | ontbijstert | ontbijsterde | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontbijstert | ontbijsterde | ||
| 3rd person singular | ontbijstert | ontbijsterde | ||
| plural | ontbijsteren | ontbijsterden | ||
| subjunctive sing.1 | ontbijstere | ontbijsterde | ||
| subjunctive plur.1 | ontbijsteren | ontbijsterden | ||
| imperative sing. | ontbijster | |||
| imperative plur.1 | ontbijstert | |||
| participles | ontbijsterend | ontbijsterd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||