onderrichten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch onderrichten. Equivalent to onder- +‎ richten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈrɪx.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧der‧rich‧ten
• Rhymes: -ɪxtən

Verb

onderrichten

1. (transitive) to teach, to educate

   Synonym: onderwijzen

   De docent onderrichtte de studenten over de basisprincipes van wiskunde.

   The teacher taught the students the basics of mathematics.

   Het is belangrijk om kinderen goed te onderrichten en hen de nodige kennis en vaardigheden bij te brengen.

   It is important to educate children well and impart them with the necessary knowledge and skills.

   De universiteit heeft een team van ervaren professoren die verschillende vakken onderrichten aan de studenten.

   The university has a team of experienced professors who teach various subjects to the students.

Conjugation

Conjugation of onderrichten (weak, prefixed)
infinitive	onderrichten
past singular	onderrichtte
past participle	onderricht
infinitive	onderrichten
gerund	onderrichten n
	present tense	past tense
1st person singular	onderricht	onderrichtte
2nd person sing. (jij)	onderricht	onderrichtte
2nd person sing. (u)	onderricht	onderrichtte
2nd person sing. (gij)	onderricht	onderrichtte
3rd person singular	onderricht	onderrichtte
plural	onderrichten	onderrichtten
subjunctive sing.1	onderrichte	onderrichtte
subjunctive plur.1	onderrichten	onderrichtten
imperative sing.	onderricht
imperative plur.1	onderricht
participles	onderrichtend	onderricht
1) Archaic.

Derived terms

• onderrichting

Descendants

• Afrikaans: onderrig
• Negerhollands: onderricht, onderrigt