onderlijnen

Dutch

Etymology

From onder- +‎ lijnen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈlɛi̯.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧der‧lij‧nen
• Rhymes: -ɛi̯nən

Verb

onderlijnen

1. (transitive) to underline, to underscore

Conjugation

Conjugation of onderlijnen (weak, prefixed)
infinitive	onderlijnen
past singular	onderlijnde
past participle	onderlijnd
infinitive	onderlijnen
gerund	onderlijnen n
	present tense	past tense
1st person singular	onderlijn	onderlijnde
2nd person sing. (jij)	onderlijnt, onderlijn2	onderlijnde
2nd person sing. (u)	onderlijnt	onderlijnde
2nd person sing. (gij)	onderlijnt	onderlijnde
3rd person singular	onderlijnt	onderlijnde
plural	onderlijnen	onderlijnden
subjunctive sing.1	onderlijne	onderlijnde
subjunctive plur.1	onderlijnen	onderlijnden
imperative sing.	onderlijn
imperative plur.1	onderlijnt
participles	onderlijnend	onderlijnd
1) Archaic. 2) In case of inversion.