onderheien

Dutch

Etymology 1

From onder +‎ heien.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔn.dərˌɦɛi̯.ə(n)/
• Hyphenation: on‧der‧hei‧en

Verb

onderheien

1. (transitive) to drive a pile underneath

Conjugation

Conjugation of onderheien (weak, separable)
infinitive	onderheien
past singular	heide onder
past participle	ondergeheid
infinitive	onderheien
gerund	onderheien n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hei onder	heide onder	onderhei	onderheide
2nd person sing. (jij)	heit onder, hei onder2	heide onder	onderheit	onderheide
2nd person sing. (u)	heit onder	heide onder	onderheit	onderheide
2nd person sing. (gij)	heit onder	heide onder	onderheit	onderheide
3rd person singular	heit onder	heide onder	onderheit	onderheide
plural	heien onder	heiden onder	onderheien	onderheiden
subjunctive sing.1	heie onder	heide onder	onderheie	onderheide
subjunctive plur.1	heien onder	heiden onder	onderheien	onderheiden
imperative sing.	hei onder
imperative plur.1	heit onder
participles	onderheiend	ondergeheid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

From onder- +‎ heien.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈɦɛi̯.ə(n)/
• Hyphenation: on‧der‧hei‧en
• Rhymes: -ɛi̯ən

Verb

onderheien

1. (transitive) to support with driven piles

Conjugation

Conjugation of onderheien (weak, prefixed)
infinitive	onderheien
past singular	onderheide
past participle	onderheid
infinitive	onderheien
gerund	onderheien n
	present tense	past tense
1st person singular	onderhei	onderheide
2nd person sing. (jij)	onderheit, onderhei2	onderheide
2nd person sing. (u)	onderheit	onderheide
2nd person sing. (gij)	onderheit	onderheide
3rd person singular	onderheit	onderheide
plural	onderheien	onderheiden
subjunctive sing.1	onderheie	onderheide
subjunctive plur.1	onderheien	onderheiden
imperative sing.	onderhei
imperative plur.1	onderheit
participles	onderheiend	onderheid
1) Archaic. 2) In case of inversion.