omotać

See also: omotač

Polish

Etymology

From o- +‎ motać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈmɔ.tat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔtat͡ɕ
• Syllabification: o‧mo‧tać

Verb

omotać pf (imperfective omotywać)

1. (transitive) to entangle, to ensnare
2. (transitive) to inveigle, to entice
3. (reflexive with się) to entangle oneself, to entangle one another
4. (reflexive with się) to get involved, to become inveigled

Conjugation

Conjugation of omotać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		omotać
future tense	1st	omotam			omotamy
	2nd	omotasz			omotacie
	3rd	omota			omotają
	impersonal	omota się
past tense	1st	omotałem, -(e)m omotał	omotałam, -(e)m omotała	omotałom, -(e)m omotało	omotaliśmy, -(e)śmy omotali	omotałyśmy, -(e)śmy omotały
	2nd	omotałeś, -(e)ś omotał	omotałaś, -(e)ś omotała	omotałoś, -(e)ś omotało	omotaliście, -(e)ście omotali	omotałyście, -(e)ście omotały
	3rd	omotał	omotała	omotało	omotali	omotały
	impersonal	omotano
conditional	1st	omotałbym, bym omotał	omotałabym, bym omotała	omotałobym, bym omotało	omotalibyśmy, byśmy omotali	omotałybyśmy, byśmy omotały
	2nd	omotałbyś, byś omotał	omotałabyś, byś omotała	omotałobyś, byś omotało	omotalibyście, byście omotali	omotałybyście, byście omotały
	3rd	omotałby, by omotał	omotałaby, by omotała	omotałoby, by omotało	omotaliby, by omotali	omotałyby, by omotały
	impersonal	omotano by
imperative	1st	niech omotam			omotajmy
	2nd	omotaj			omotajcie
	3rd	niech omota			niech omotają
passive adjectival participle		omotany	omotana	omotane	omotani	omotane
anterior adverbial participle		omotawszy
verbal noun		omotanie

Further reading

• omotać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• omotać in Polish dictionaries at PWN