odmowa

See also: odmową

Old Polish

Etymology

Deverbal from odmówić. First attested in 1395.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔdmɔva/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔdmɔva/

Noun

odmowa f

1. (attested in Masovia) denial, refusal; opposition, resistance
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 111:

     Vrzandnyk wschitka gymyenya yego ma dacz na rankoyemstwo bes wschey odmowi i odwloky (sine omni dilatione et contradictione)

     [Urzędnik wszytka jimienia jego ma dać na rękojemstwo bez wszej odmowy i odwłoki (sine omni dilatione et contradictione)]

2. (attested in Greater Poland) reply, answer
   • 1959 [1395], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 187, Poznań:

     Tedi rzegk[ł] pan Hinczka: Dacze mne ti wini wipiszafszy, iszbich na to odmowø dal

     [Tedy rzek pan Hinczka: Dacie mnie, ty winy wypisawszy, iż bych na to odmowę dał]

Related terms

(nouns):

• odmawianie
• odmówienie

(verbs):

• mówić impf
• odmówić pf, odmawiać impf

Descendants

• Polish: odmowa

References

• Bańkowski, Andrzej (2000) “odmowa”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “odmowa”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish odmowa. By surface analysis, deverbal from odmówić.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɔdˈmɔ.va/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ɔdˈmɔ.va/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔva
• Syllabification: od‧mo‧wa

Noun

odmowa f (diminutive odmówka)

1. denial, refusal
2. (Middle Polish) defense or justification against accusations

Declension

Declension of odmowa

	singular	plural
nominative	odmowa	odmowy
genitive	odmowy	odmów
dative	odmowie	odmowom
accusative	odmowę	odmowy
instrumental	odmową	odmowami
locative	odmowie	odmowach
vocative	odmowo	odmowy

Derived terms

(adjective):

• odmowny

Related terms

(adverb):

• odmownie

(noun):

• odmowność

(verbs):

• mówić impf
• odmówić pf, odmawiać impf

Further reading

• odmowa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• odmowa in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “odmowa”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “odmowa”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “odmowa”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “odmowa”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 626