Jump to content

odmówienie

From Wiktionary, the free dictionary

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From odmówić +‎ -enie. First attested in 992–1573.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /ɔdmɔːvjɛɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /ɔdmovjɛɲe/

Noun

[edit]

odmówienie n

  1. (attested in Greater Poland) verbal noun of odmówić
    • 1858 [c. 1408], Wojciech Szurkowski z Ponieca, “Wyroki sądów miejskich czyli ortyle [Urban court rulings i.e. "Ortyls"]”, in Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Historia prawodawstw słowiańskich [History of Slavic lawmaking], volume 6, Poniec, page 42:
      Then orthel, czosz przyszyasznyk sz gynnymy przyszyasznyky wyrzek[ł], yesth moczny a oszthogy szye besze wszego odmowyenya sz prawa prawego
      [Ten ortel, coż przysiężnik z jinnymi przysiężniki wyrzek, jest mocny a ostoji sie beze wszego odmowienia z prawa prawego]
[edit]
(nouns):
(verbs):

Descendants

[edit]
  • Polish: odmówienie

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “odmówienie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish odmówienie. By surface analysis, odmówić +‎ -enie.

Pronunciation

[edit]
 
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: od‧mó‧wie‧nie

Noun

[edit]

odmówienie n

  1. verbal noun of odmówić

Declension

[edit]

Further reading

[edit]
  • odmówienie in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “mowienie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]