oburzyć

Polish

Etymology

From o- +‎ burzyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈbu.ʐɘt͡ɕ/

• Audio 1; “oburzyć”:

  (file)

• Audio 2; “oburzyć się”:

  (file)

• Rhymes: -uʐɘt͡ɕ
• Syllabification: o‧bu‧rzyć

Verb

oburzyć pf (imperfective oburzać)

1. (transitive) to outrage

   Synonym: zbulwersować

2. (reflexive with się) to resent

   Synonym: zbulwersować się

Conjugation

Conjugation of oburzyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		oburzyć
future tense	1st	oburzę			oburzymy
	2nd	oburzysz			oburzycie
	3rd	oburzy			oburzą
	impersonal	oburzy się
past tense	1st	oburzyłem, -(e)m oburzył	oburzyłam, -(e)m oburzyła	oburzyłom, -(e)m oburzyło	oburzyliśmy, -(e)śmy oburzyli	oburzyłyśmy, -(e)śmy oburzyły
	2nd	oburzyłeś, -(e)ś oburzył	oburzyłaś, -(e)ś oburzyła	oburzyłoś, -(e)ś oburzyło	oburzyliście, -(e)ście oburzyli	oburzyłyście, -(e)ście oburzyły
	3rd	oburzył	oburzyła	oburzyło	oburzyli	oburzyły
	impersonal	oburzono
conditional	1st	oburzyłbym, bym oburzył	oburzyłabym, bym oburzyła	oburzyłobym, bym oburzyło	oburzylibyśmy, byśmy oburzyli	oburzyłybyśmy, byśmy oburzyły
	2nd	oburzyłbyś, byś oburzył	oburzyłabyś, byś oburzyła	oburzyłobyś, byś oburzyło	oburzylibyście, byście oburzyli	oburzyłybyście, byście oburzyły
	3rd	oburzyłby, by oburzył	oburzyłaby, by oburzyła	oburzyłoby, by oburzyło	oburzyliby, by oburzyli	oburzyłyby, by oburzyły
	impersonal	oburzono by
imperative	1st	niech oburzę			oburzmy
	2nd	oburz			oburzcie
	3rd	niech oburzy			niech oburzą
passive adjectival participle		oburzony	oburzona	oburzone	oburzeni	oburzone
anterior adverbial participle		oburzywszy
verbal noun		oburzenie

Derived terms

(noun):

• oburzenie

Related terms

(adjective):

• oburzający

Further reading

• oburzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• oburzyć in Polish dictionaries at PWN