oburzenie

Polish

Etymology

From oburzyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.buˈʐɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: o‧bu‧rze‧nie

Noun

oburzenie n

1. verbal noun of oburzyć
2. outrage, indignation

Declension

Declension of oburzenie

	singular
nominative	oburzenie
genitive	oburzenia
dative	oburzeniu
accusative	oburzenie
instrumental	oburzeniem
locative	oburzeniu
vocative	oburzenie

Related terms

adjectives

• oburzający

 

adverbs

• oburzająco

 

verbs

• oburzać impf
• oburzyć pf

 

Further reading

• oburzenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• oburzenie in Polish dictionaries at PWN