nijden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch niden, from Old Dutch nīthen, from Proto-Germanic *nīþijaną. Equivalent to nijd +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnɛi̯də(n)/

Verb

nijden

1. (transitive, obsolete) to envy, to be jealous of
2. (transitive, obsolete) to be hostile towards

Conjugation

Conjugation of nijden (weak)
infinitive	nijden
past singular	nijdde
past participle	genijd
infinitive	nijden
gerund	nijden n
	present tense	past tense
1st person singular	nijd	nijdde
2nd person sing. (jij)	nijdt, nijd2	nijdde
2nd person sing. (u)	nijdt	nijdde
2nd person sing. (gij)	nijdt	nijdde
3rd person singular	nijdt	nijdde
plural	nijden	nijdden
subjunctive sing.1	nijde	nijdde
subjunctive plur.1	nijden	nijdden
imperative sing.	nijd
imperative plur.1	nijdt
participles	nijdend	genijd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• benijden