nastąpić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *nastǫpiti.^[1] By surface analysis, na- +‎ stąpić.^[2]^[3] First attested in 1560.^[4]

Pronunciation

IPA^(key): /naˈstɔm.pit͡ɕ/

(Middle Polish) IPA^(key): /naˈstɔ̃.pit͡ɕ/
(Masovia):
- (Far Masovian) IPA^(key): /naˈstɔm.pit͡ɕ/

Audio: (file)
Rhymes: -ɔmpit͡ɕ
Syllabification: na‧stą‧pić

Verb

nastąpić pf (imperfective następować)

(intransitive) to tread, to step [with na (+ accusative) ‘on what’]
(intransitive) to follow, to ensue, to take place, to occur, to happen
(intransitive, usually perfective) to succeed to [with na (+ accusative) ‘an office’] [with po (+ locative) ‘after a predecessor’]
(intransitive, archaic) to attack (to start to use violence against, to start to fight against) [with na (+ accusative) ‘someone’]
(intransitive, obsolete) to approach, to come closer
Synonyms: podejść, zbliżyć się
(intransitive, obsolete) to threaten, to endanger [with na (+ accusative) ‘something abstract’]
Synonym: nastać
- 1924 (first published 1889), Zygmunt Kaczkowski, Olbrachtowi rycerze: powieść historyczna‎^[1], volume 3, Warszawa: Instytut Wydawniczy "Biblioteka Polska", archived from the original on 2023-01-27, page 333:
  Nie mówię o dawnych czasach, kiedy to miasta używały wielkiego znaczenia, kiedy miały swe armie i floty i nikt nie śmiał nastąpić na ich swobody i prawa, bo ich walecznie broniły na lądzie i na morzu.
  I'm not talking about the old times, when the cities made use of their great significance, when they had their own armies and navies and nobody dared to threaten their freedom and rights, because they defended them in battle on land and on sea.
(intransitive, Middle Polish) to come with an army, to come as an enemy
(intransitive, Middle Polish) to adopt some religious or political system
(reflexive with się, Middle Polish) The meaning of this term is uncertain. Possibilities include:
1. to replace
  - 1566, M. Rej, Postylla‎^[2], 3 edition, page Ooo4:
    Pan nam pewnie obiecuie ſie sſtać zá ſzkodę/ á pewnie ſie nam s ſowitemi opátrznoſciámi á pociechámi náſtąpić ná mieyſce iego.
    [Pan nam pewnie obiecuje się sstać za szkodę/ a pewnie się nam z sowitemi opatrznościami a pociechami nastąpić na miejsce jego.]
(reflexive with się, Far Masovian) Synonym of nasunąć się

Conjugation

Conjugation of nastąpić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nastąpić
future tense	1^st	nastąpię			nastąpimy
	2^nd	nastąpisz			nastąpicie
	3^rd	nastąpi			nastąpią
	impersonal	nastąpi się
past tense	1^st	nastąpiłem, -(e)m nastąpił	nastąpiłam, -(e)m nastąpiła	nastąpiłom, -(e)m nastąpiło	nastąpiliśmy, -(e)śmy nastąpili	nastąpiłyśmy, -(e)śmy nastąpiły
	2^nd	nastąpiłeś, -(e)ś nastąpił	nastąpiłaś, -(e)ś nastąpiła	nastąpiłoś, -(e)ś nastąpiło	nastąpiliście, -(e)ście nastąpili	nastąpiłyście, -(e)ście nastąpiły
	3^rd	nastąpił	nastąpiła	nastąpiło	nastąpili	nastąpiły
	impersonal	nastąpiono
conditional	1^st	nastąpiłbym, bym nastąpił	nastąpiłabym, bym nastąpiła	nastąpiłobym, bym nastąpiło	nastąpilibyśmy, byśmy nastąpili	nastąpiłybyśmy, byśmy nastąpiły
	2^nd	nastąpiłbyś, byś nastąpił	nastąpiłabyś, byś nastąpiła	nastąpiłobyś, byś nastąpiło	nastąpilibyście, byście nastąpili	nastąpiłybyście, byście nastąpiły
	3^rd	nastąpiłby, by nastąpił	nastąpiłaby, by nastąpiła	nastąpiłoby, by nastąpiło	nastąpiliby, by nastąpili	nastąpiłyby, by nastąpiły
	impersonal	nastąpiono by
imperative	1^st	niech nastąpię			nastąpmy
	2^nd	nastąp			nastąpcie
	3^rd	niech nastąpi			niech nastąpią
anterior adverbial participle		nastąpiwszy
verbal noun		nastąpienie

Related terms

(adjectives):

(nouns):

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), nastąpić is one of the most used words in Polish, appearing 25 times in scientific texts, 35 times in news, 25 times in essays, 10 times in fiction, and 3 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 98 times, making it the 641st most common word in a corpus of 500,000 words.^[5]

References

^ Bańkowski, Andrzej (2000) “nastąpić”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
^ Boryś, Wiesław (2005) “stąpić”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
^ Mańczak, Witold (2017) “stąpić”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “nastąpić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
^ Ida Kurcz (1990) “nastąpić”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language] (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 273