nasunąć

Polish

From na- +‎ sunąć. First attested in 1754–1765.^[1] Compare Kashubian nasënąc.

nasunąć pf (imperfective nasuwać)

(transitive) to push onto; to slide onto; to draw over (to push, shove, slide, etc. something, e.g. a glove, onto the surface of something else) [with na (+ accusative) ‘onto/over what’]
Antonym: zsunąć
(transitive) to prompt; to beg; to suggest; to bring to mind (to cause someone to think about something) [with dative ‘whom’]
(transitive, obsolete, geology, of rocks) to shift (to change place during tectonic movement)
(transitive, obsolete) to shift closer (to bring closer to something)
(reflexive with się, of physical objects) to be pushed onto; to be slid onto; to be drawen over; to cover [with na (+ accusative); or with nad (+ accusative) ‘onto/over what’]
(reflexive with się) to be prompted; to be begged; to be suggested; to come to mind (to suddenly be thought about) [with dative ‘whom’]
Synonyms: narzucić się, przyjść

nasunęło się pytanie ― it begged the question
(reflexive with się, obsolete, figurative, e.g. of night) to cover
(reflexive with się) to show up, to turn up, to arise
Synonyms: nadarzyć się, zjawić się

Conjugation of nasunąć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nasunąć
future tense	1^st	nasunę			nasuniemy
	2^nd	nasuniesz			nasuniecie
	3^rd	nasunie			nasuną
	impersonal	nasunie się
past tense	1^st	nasunąłem, -(e)m nasunął	nasunęłam, -(e)m nasunęła	nasunęłom, -(e)m nasunęło	nasunęliśmy, -(e)śmy nasunęli	nasunęłyśmy, -(e)śmy nasunęły
	2^nd	nasunąłeś, -(e)ś nasunął	nasunęłaś, -(e)ś nasunęła	nasunęłoś, -(e)ś nasunęło	nasunęliście, -(e)ście nasunęli	nasunęłyście, -(e)ście nasunęły
	3^rd	nasunął	nasunęła	nasunęło	nasunęli	nasunęły
	impersonal	nasunięto
conditional	1^st	nasunąłbym, bym nasunął	nasunęłabym, bym nasunęła	nasunęłobym, bym nasunęło	nasunęlibyśmy, byśmy nasunęli	nasunęłybyśmy, byśmy nasunęły
	2^nd	nasunąłbyś, byś nasunął	nasunęłabyś, byś nasunęła	nasunęłobyś, byś nasunęło	nasunęlibyście, byście nasunęli	nasunęłybyście, byście nasunęły
	3^rd	nasunąłby, by nasunął	nasunęłaby, by nasunęła	nasunęłoby, by nasunęło	nasunęliby, by nasunęli	nasunęłyby, by nasunęły
	impersonal	nasunięto by
imperative	1^st	niech nasunę			nasuńmy
	2^nd	nasuń			nasuńcie
	3^rd	niech nasunie			niech nasuną
passive adjectival participle		nasunięty	nasunięta	nasunięte	nasunięci	nasunięte
anterior adverbial participle		nasunąwszy
verbal noun		nasunięcie

^ Marcin Matuszewicz (Matusewicz, Matusiewicz, Matuszewic) (1754-1765) Diariusz życia mego, ile pamiętać mogę. Dla wiadomości potomkom moim spisany oraz dla przestróg, czego się wystrzegać, a co do naśladowania jest pożyteczno (in Polish), published 1986, page 587: “Tym, mówię, przez te krasomówstwo łatwa, nieuważna i podchlebna, bo z serca podchlebstwem zarażonego, może ta myśl influere nasunąć się, że książę JMĆ kanclerz nie czyni nam żadnej honoru lezji zniewagi i że go niewinnie zapozwaliśmy.”