næra

See also: nära

Icelandic

Etymology

Borrowed from Middle Low German neren, from Old Saxon nerian.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnaiːra/
• Rhymes: -aiːra

Verb

næra (weak verb, third-person singular past indicative nærði, supine nært)

1. to nourish

Conjugation

næra — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að næra
supine (sagnbót)		nært
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		nærandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég næri	við nærum	present (nútíð)	ég næri	við nærum
	þú nærir	þið nærið		þú nærir	þið nærið
	hann, hún, það nærir	þeir, þær, þau næra		hann, hún, það næri	þeir, þær, þau næri
past (þátíð)	ég nærði	við nærðum	past (þátíð)	ég nærði	við nærðum
	þú nærðir	þið nærðuð		þú nærðir	þið nærðuð
	hann, hún, það nærði	þeir, þær, þau nærðu		hann, hún, það nærði	þeir, þær, þau nærðu
imperative (boðháttur)	nær (þú)	nærið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	nærðu	næriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

nærast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að nærast
supine (sagnbót)		nærst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		nærandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég nærist	við nærumst	present (nútíð)	ég nærist	við nærumst
	þú nærist	þið nærist		þú nærist	þið nærist
	hann, hún, það nærist	þeir, þær, þau nærast		hann, hún, það nærist	þeir, þær, þau nærist
past (þátíð)	ég nærðist	við nærðumst	past (þátíð)	ég nærðist	við nærðumst
	þú nærðist	þið nærðust		þú nærðist	þið nærðust
	hann, hún, það nærðist	þeir, þær, þau nærðust		hann, hún, það nærðist	þeir, þær, þau nærðust
imperative (boðháttur)	nærst (þú)	nærist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	nærstu	næristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

nærður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	nærður	nærð	nært		nærðir	nærðar	nærð
accusative (þolfall)	nærðan	nærða	nært		nærða	nærðar	nærð
dative (þágufall)	nærðum	nærðri	nærðu		nærðum	nærðum	nærðum
genitive (eignarfall)	nærðs	nærðrar	nærðs		nærðra	nærðra	nærðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	nærði	nærða	nærða		nærðu	nærðu	nærðu
accusative (þolfall)	nærða	nærðu	nærða		nærðu	nærðu	nærðu
dative (þágufall)	nærða	nærðu	nærða		nærðu	nærðu	nærðu
genitive (eignarfall)	nærða	nærðu	nærða		nærðu	nærðu	nærðu

Derived terms

• næring

Anagrams

• ræna

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From Middle Low German neren.

Alternative forms

• nære (e and split infinitives)

Verb

næra (present tense nærer, past tense nærte, past participle nært, passive infinitive nærast, present participle nærande, imperative nær)

1. to feed, nourish, sustain

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

næra n

1. definite singular of nære

References

• “næra” in The Nynorsk Dictionary.