nægja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnaiːja/

  Rhymes: -aiːja

Etymology 1

From Old Norse nœgja, from Proto-Germanic *ganōgijaną.

Verb

nægja (weak verb, third-person singular past indicative nægði, supine nægt)

1. to suffice, be enough

   Synonym: duga

Conjugation

nægja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að nægja
supine (sagnbót)		nægt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		nægjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég nægi	við nægjum	present (nútíð)	ég nægi	við nægjum
	þú nægir	þið nægið		þú nægir	þið nægið
	hann, hún, það nægir	þeir, þær, þau nægja		hann, hún, það nægi	þeir, þær, þau nægi
past (þátíð)	ég nægði	við nægðum	past (þátíð)	ég nægði	við nægðum
	þú nægðir	þið nægðuð		þú nægðir	þið nægðuð
	hann, hún, það nægði	þeir, þær, þau nægðu		hann, hún, það nægði	þeir, þær, þau nægðu
imperative (boðháttur)	næg (þú)	nægið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	nægðu	nægiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

nægjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að nægjast
supine (sagnbót)		nægst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		nægjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég nægist	við nægjumst	present (nútíð)	ég nægist	við nægjumst
	þú nægist	þið nægist		þú nægist	þið nægist
	hann, hún, það nægist	þeir, þær, þau nægjast		hann, hún, það nægist	þeir, þær, þau nægist
past (þátíð)	ég nægðist	við nægðumst	past (þátíð)	ég nægðist	við nægðumst
	þú nægðist	þið nægðust		þú nægðist	þið nægðust
	hann, hún, það nægðist	þeir, þær, þau nægðust		hann, hún, það nægðist	þeir, þær, þau nægðust
imperative (boðháttur)	nægst (þú)	nægist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	nægstu	nægisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Etymology 2

Nominalization of Etymology 1.

Noun

nægja f (genitive singular nægju, nominative plural nægjur)

1. what was needed, enough to be content with, (one's) fill

   Þeir fóru er þeir höfðu etið nægju sína.

   They left when they had eaten their fill.

Declension

Declension of nægja (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	nægja	nægjan	nægjur	nægjurnar
accusative	nægju	nægjuna	nægjur	nægjurnar
dative	nægju	nægjunni	nægjum	nægjunum
genitive	nægju	nægjunnar	nægja	nægjanna