meerijden

Dutch

Etymology

From mee (“with”) +‎ rijden (“ride”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmeːˌrɛi̯.də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: mee‧rij‧den

Verb

meerijden

1. to ride along, to ride a vehicle as a passenger

   Hij was een stuk meegereden, maar vroeg op de hoek van de straat uit te kunnen stappen.

   He had ridden along for a while, but asked to get out at the corner of the street.

Conjugation

Conjugation of meerijden (strong class 1, slightly irregular, separable)
infinitive	meerijden
past singular	reed mee
past participle	meegereden
infinitive	meerijden
gerund	meerijden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	rij mee, rijd mee	reed mee	meerij, meerijd	meereed
2nd person sing. (jij)	rijdt mee, rij mee2, rijd mee2	reed mee	meerijdt	meereed
2nd person sing. (u)	rijdt mee	reed mee	meerijdt	meereed
2nd person sing. (gij)	rijdt mee	reedt mee	meerijdt	meereedt
3rd person singular	rijdt mee	reed mee	meerijdt	meereed
plural	rijden mee	reden mee	meerijden	meereden
subjunctive sing.1	rijde mee	rede mee	meerijde	meerede
subjunctive plur.1	rijden mee	reden mee	meerijden	meereden
imperative sing.	rij mee, rijd mee
imperative plur.1	rijdt mee
participles	meerijdend	meegereden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• rijden mee