meerekenen

Dutch

Etymology

From mee +‎ rekenen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmeːreːkənə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

meerekenen

1. (transitive) to include, to take into account

Conjugation

Conjugation of meerekenen (weak, separable)
infinitive	meerekenen
past singular	rekende mee
past participle	meegerekend
infinitive	meerekenen
gerund	meerekenen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	reken mee	rekende mee	meereken	meerekende
2nd person sing. (jij)	rekent mee, reken mee2	rekende mee	meerekent	meerekende
2nd person sing. (u)	rekent mee	rekende mee	meerekent	meerekende
2nd person sing. (gij)	rekent mee	rekende mee	meerekent	meerekende
3rd person singular	rekent mee	rekende mee	meerekent	meerekende
plural	rekenen mee	rekenden mee	meerekenen	meerekenden
subjunctive sing.1	rekene mee	rekende mee	meerekene	meerekende
subjunctive plur.1	rekenen mee	rekenden mee	meerekenen	meerekenden
imperative sing.	reken mee
imperative plur.1	rekent mee
participles	meerekenend	meegerekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.