losmaken

Dutch

Etymology

From los +‎ maken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlɔsˌmaː.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: los‧ma‧ken

Verb

losmaken

1. (transitive) to make loose, to undo, unfasten

   Antonym: vastmaken

2. (transitive, strongly associated with market salespeople and street sellers) to buy all the wares from, to buy until the seller is out of stock

   Wie maakt me los? ― Who will buy all my remaining stock?

3. (reflexive) to cut ties (with), extricate oneself [with uit ‘from’]

Conjugation

Conjugation of losmaken (weak, separable)
infinitive	losmaken
past singular	maakte los
past participle	losgemaakt
infinitive	losmaken
gerund	losmaken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	maak los	maakte los	losmaak	losmaakte
2nd person sing. (jij)	maakt los, maak los2	maakte los	losmaakt	losmaakte
2nd person sing. (u)	maakt los	maakte los	losmaakt	losmaakte
2nd person sing. (gij)	maakt los	maakte los	losmaakt	losmaakte
3rd person singular	maakt los	maakte los	losmaakt	losmaakte
plural	maken los	maakten los	losmaken	losmaakten
subjunctive sing.1	make los	maakte los	losmake	losmaakte
subjunctive plur.1	maken los	maakten los	losmaken	losmaakten
imperative sing.	maak los
imperative plur.1	maakt los
participles	losmakend	losgemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Negerhollands: maak los

Anagrams

• maken los