leifa

See also: leyfa

Icelandic

Etymology

From Old Norse leifa, from Proto-Germanic *laibijaną. Compare Faroese leiva, Danish levne, English leave.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈleiːva/
• Rhymes: -eiːva
• Homophone: leyfa

Verb

leifa (weak verb, third-person singular past indicative leifði, supine leift)

1. to leave behind, especially to leave (food) uneaten [with dative]

Conjugation

leifa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að leifa
supine (sagnbót)		leift
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		leifandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég leifi	við leifum	present (nútíð)	ég leifi	við leifum
	þú leifir	þið leifið		þú leifir	þið leifið
	hann, hún, það leifir	þeir, þær, þau leifa		hann, hún, það leifi	þeir, þær, þau leifi
past (þátíð)	ég leifði	við leifðum	past (þátíð)	ég leifði	við leifðum
	þú leifðir	þið leifðuð		þú leifðir	þið leifðuð
	hann, hún, það leifði	þeir, þær, þau leifðu		hann, hún, það leifði	þeir, þær, þau leifðu
imperative (boðháttur)	leif (þú)	leifið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	leifðu	leifiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

leifast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að leifast
supine (sagnbót)		leifst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		leifandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég leifist	við leifumst	present (nútíð)	ég leifist	við leifumst
	þú leifist	þið leifist		þú leifist	þið leifist
	hann, hún, það leifist	þeir, þær, þau leifast		hann, hún, það leifist	þeir, þær, þau leifist
past (þátíð)	ég leifðist	við leifðumst	past (þátíð)	ég leifðist	við leifðumst
	þú leifðist	þið leifðust		þú leifðist	þið leifðust
	hann, hún, það leifðist	þeir, þær, þau leifðust		hann, hún, það leifðist	þeir, þær, þau leifðust
imperative (boðháttur)	leifst (þú)	leifist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	leifstu	leifisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

leifður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	leifður	leifð	leift		leifðir	leifðar	leifð
accusative (þolfall)	leifðan	leifða	leift		leifða	leifðar	leifð
dative (þágufall)	leifðum	leifðri	leifðu		leifðum	leifðum	leifðum
genitive (eignarfall)	leifðs	leifðrar	leifðs		leifðra	leifðra	leifðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	leifði	leifða	leifða		leifðu	leifðu	leifðu
accusative (þolfall)	leifða	leifðu	leifða		leifðu	leifðu	leifðu
dative (þágufall)	leifða	leifðu	leifða		leifðu	leifðu	leifðu
genitive (eignarfall)	leifða	leifðu	leifða		leifðu	leifðu	leifðu

Related terms

• leif